Een ontdekking die verborgen had moeten blijven
[Recensie] Anna van Thoringen is als jongste dochter van een graaf en gravin opgegroeid op landgoed Vechtlust. Nu is het tijd voor haar om een geschikte echtgenoot te vinden. Alhoewel, dat doen haar ouders voor haar. Maar na een brand op het landgoed ontdekt Anna iets dat eigenlijk voor altijd verborgen had moeten blijven.
Anna bestaat uit drie delen. Het eerste en het laatste gaan over Anna en spelen zich af in 1819. Het middelste deel gaat over Catharina, de zus van Anna, en speelt zich af in 1800. De hoofdstukken zijn vrij lang, rond de 30/40 pagina’s, normaal gesproken staat me dat erg tegen, maar de vlotte schrijfstijl compenseert dat.
Het eerste deel gaat dus over Anna, de focus ligt heel erg op het vinden van een echtgenoot. Dat wordt ook meermaals herhaald. Haar ouders hebben een graaf op het oog bij wie Anna het liefst zo ver mogelijk uit de buurt wil blijven. Zeker twee keer per hoofdstuk wordt dat benoemd. In het leven van Anna is dat natuurlijk iets groots, maar als lezer weet je dat wel als je het twee keer gelezen hebt. De gebeurtenissen volgen elkaar ook niet zo snel op waardoor het tempo in de ontwikkelingen vrij laag blijft.
Na de brand op het landgoed doet Anna een ontdekking. Er wordt daar vrij geheimzinnig over gedaan. Echter, als lezer weet je eigenlijk al wel wat het geheim is. De hele spanning daarnaartoe en de ontknoping wordt onderbroken door een relaas over het leven van de 17-jarige Catharina. Je wil zo graag weten of je goed zit, maar je moet je eerst door 120 pagina’s worstelen voordat je het zeker weet. Ik begrijp dat dat stuk nodig is om het verhaal te kunnen vertellen, maar dat had ook gekund in een dialoog of een korter stuk waarin alleen bepaalde gebeurtenissen verteld zouden worden.
Het laatste deel viel dan weer heel erg mee vergeleken met het middelste. Dat las weer lekker weg met veel gebeurtenissen en vragen waardoor je verder wil lezen. Het eerste en het laatste deel zijn top, maar het is jammer dat het middelste deel ertussen zit.
Anna is het eerste deel in een serie, maar dit boek heeft geen open einde. Alle vragen die je als lezer hebt, worden ook beantwoord. Ook geen hints naar een eventueel vervolg. Daarom is dit boek prima te lezen als je niet van series houdt.
Hoewel het tempo in de ontwikkelingen mij niet snel genoeg gingen, vind ik wel dat Middelbeek een lekker schrijftempo heeft waardoor het boek evengoed vlot wegleest. Ook het verhaal zelf spreekt me aan. Anna is een heel lieve jonge vrouw die ik graag beter wil leren kennen. Ik wil weten hoe haar leven verder loopt en wat ze in haar toekomst zal doen. Ik ben daarom ook benieuwd naar het tweede deel. Dit eerste deel krijgt drie sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
