Teveel ambities nekken het sterke speurwerk
[Recensie] De onvolprezen veelschrijver Daan Foussert heeft met Vrouwenpact een boeiende speurder geschreven, die een knaller had kunnen zijn. Spannend, dat wel, maar er zijn teveel zwakke plekken die het niveau onderuit trekken. De ergste daarvan is dat Foussert in de eerste honderd pagina’s het hoe en waarom weggeeft van vijf moorden. De kwade genius blijft op de achtergrond, maar de aard en de reden van het moordwerk worden ruimhartig gedeeld met de lezer. Foussert doet dat met zo’n snelheid en afstandelijkheid dat de lezer amper affiniteit krijgt met wat er gebeurt. De start is daardoor taai als gekookt rubber.
Wat niet helpt is dat het in deze fase gonst van de nietszeggende namen. Steven, Eliot, Theresa, Rose, Vince, Anthony, Tess, Lynn, Bob, ze verschijnen en verdwijnen zonder dat de lezer ze heeft leren kennen. Het speurwerk moet dan nog beginnen, waarbij de lezer heel veel weet en het onderzoeksteam niets. Dan kun je speuren wat je wil, maar voor de lezer is de grootste verrassing is er wel af.
Mannen als sidekicks of slampampers
Zonde, want Vrouwenpact heeft alles om een eersteklas mysterie te zijn dat door vaardig onderzoek wordt ontrafeld. Aan creativiteit ontbreekt het niet, want Daan Foussert durft als man een vrouwenthriller te schrijven. Alle toonaangevende personages zijn vrouwen, stuk voor stuk krachtig. De mannen moeten genoegen nemen met de rol van sidekick of slampamper.
Net als in Fousserts eerdere thrillers draait ook deze om Caitlin Dern, hoofd van de recherche bij de politie van het Zuid-Engelse stadje Brighton. Ze heeft een ijzersterk team samengesteld van rechercheurs die gretig rondsnuffelen als jonge jachthonden. In Vrouwenpact wordt het complete team ingehuurd door de Engelse geheime dienst om vijf moorden op te lossen.
Met vaardige pen voert Foussert de lezer langs aanwijzingen en ontdekkingen. Een gewiste opname die nog ergens in de cloud te vinden is, de barkeeper van een homobar die zich herinnert dat de verdachte een ontmoeting had met twee onbekende mannen. Puzzelstukjes die het gezicht van het kwaad steeds scherper in beeld brengen.
Te groots complot
De lezer volgt het speurwerk van dichtbij, zoals bij de rechercheur die een rouwende weduwe nog eens opzoekt, ook al is het onderzoek naar de moord op haar man al gesloten. Boeiend is ook het reconstrueren van de snelheid van een auto waarmee een van de slachtoffers werd doorgereden. Allemaal fantastisch gebracht, helemaal in de stijl van een klassieke speurder.
Helaas heeft Foussert er meer van proberen te maken. Het complot dat draait op de achtergrond is te groots en mist realiteitszin. Tegen het einde gaat Vrouwenpact op de psychologische toer, waarbij een van de hoofdpersonen een complete transformatie doormaakt naar een andere mens. Het is allemaal te weinig om Vrouwenpact te verheffen tot een baanbrekende thriller die het zeker had kunnen zijn.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
