"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Vuurvogel

Zaterdag, 24 juli, 2021

Geschreven door: Jozef Hoek
Artikel door: Severine Lefebre

Kruising tussen actiethriller en psychologische thriller geeft stof tot nadenken

[Recensie] Josefine wordt zwaargewond aangetroffen langs de IJssel. Het lukt haar om de naam van de dader aan de politie mee te delen: Rafael. Hij is een medewerker van een beveiligingsfirma die er verborgen activiteiten op nahoudt. Hij zint op wraak. 

Vuurvogel is het debuutboek van Jozef Hoek. Hij zet een spannende en intrigerende thriller neer, doorspekt met een psychologische kijk op het leven. Het begin neemt je mee naar de Firma. Je maakt kennis met de verschillende personages, vooral Rafael en Jakob (de directeur. Het is veel informatie om te verwerken waardoor het leestempo vertraagt. Maar als de confrontatie tussen Rafael en Josefine aan bod komt, is het verhaal echt vertrokken in volle vaart. Leuk ter afwisseling is de verhaallijn van Josefine, zij vertelt in briefvorm.

Oorlogsmisdaden, stockholmsyndroom, en vrouwenmishandeling

Rafael zint op wraak, maar het verloop is anders dan verwacht. Uiteindelijk eindigt het verhaal met een daverende knal die de lezer verdwaasd achterlaat. Vuurvogel is een kruising tussen een actiethriller en een psychologische thriller. Actiescènes gecombineerd met interessante gesprekken, doorspekt met thema’s als oorlogsmisdaden, stockholmsyndroom, en vrouwenmishandeling. Door de zeer korte hoofdstukken en het veelvuldig wisselen van perspectief zijn er veel cliffhangers. Ook zijn er de nodige plottwisten. Het einde is daarbij de grootste surprise, al vind ik het persoonlijk wat dubbel.

Boekenkrant

De auteur heeft grondig research gedaan naar bepaalde bestaande gebeurtenissen en instanties op het vlak van oorlog. Zoals het debacle van Srebrenica en het oorlogstribunaal in Den Haag. Het is geen must om enige kennis te hebben hierover, alles wordt gedurende het verhaal duidelijk.

Haat tegen vrouwen

Vuurvogel besteedt veel aandacht het (vaak niet rooskleurig) verleden van de personages, maar ook aan geloofwaardige karakters. Zo is Jakob een vriendelijk en innemend persoon die als een soort vader is voor Rafael. Tegelijk kan hij hard en meedogenloos zijn, als directeur van de Firma. Rafael is loyaal tegenover zijn vrienden en de Firma, Hij is vaak volhardend, uitmuntend in zijn werk, maar zijn haat tegenover vrouwen brengt hem vaak in moeilijkheden. Josefine is zijn laatste slachtoffer. Zij is een sterke vrouw, onafhankelijk, en door haar logische redenatie weet ze zichzelf te redden tijdens een intense confrontatie.

Soms zijn dingen niet onmiddellijk duidelijk, maar daar wordt later op in gegaan. Daarnaast heeft Jozef Hoek veel aandacht besteed aan de dialogen: boeiend en intrigerend, zeker de gesprekken tussen Rafael en Josefine en tussen Jakob en Josefine. 

In het begin is de informatie soms wat veel, maar dat verbetert. Het heeft eventjes voor de psychologische kant in het verhaal duidelijk wordt, maar die heeft het boek net dat cruciale beetje extra. Het einde blijft hangen Is het geniaal of juist ontgoochelend? Stof tot nadenken.

Eerder verschenen op Perfecte Buren