Sterk thema, groot drama, goed speurwerk, maar voorspelbaar
[Recensie] Waar is Grace is een fascinerend sociaal drama. Zoals de titel suggereert draait het om de verdwijning van het zeventienjarige meisje. Grace is zwaar gehandicapt, gekluisterd aan een rolstoel en afhankelijk van een scala aan medicijnen tegen hartfalen en epilepsie. Ze wordt verzorgd door haar onvermoeibare, blijmoedige moeder die een engelenstatus geniet in het dorp. De bewoners voelen zich verbonden door de twee kwetsbare vrouwen en vormen een beschermende kring om het tweetal.
Die verhindert niet dat de moeder wordt doodgeslagen. Grace is spoorloos, haar rolstoel is als vuil achtergelaten, de medicijnen zijn onaangeroerd. Al gauw organiseren de verontruste dorpsbewoners intensieve zoektochten.
De waarheid achter het geweld
Waar is Grace draait vooral om de vraag welke waarheid schuilgaat achter dit geweld. Een aan lagerwal geraakte journalist en een bewoonster die tobt met de uitzichtloosheid in het dorp wroeten in het verleden, wat tot onrust leidt in de lokale gemeenschap.
Dat er allerhande onthullingen volgen is voorspelbaar. De waarheid is eerder intrigerend dan schokkend. Dat het ideaalbeeld over moeder en dochter afbladdert ligt er duimendik bovenop.
Dat het verhaal niet inzakt komt door de focus op de twee speurende hoofdpersonen en hun besognes. Het moeizame huwelijk van de journalist dreigt te verpulveren als gevolg van zijn speurwerk. Zijn sidekick, de twintiger, raakt door haar speurtocht gebrouilleerd met haar moeder. Ze dreigt nog verder te vervreemden van de lokale gemeenschap.
Dorpsbewoners als een kudde
Fascinerend allemaal, maar toch had de tragedie een stuk sterker kunnen zijn. Het geromantiseerde gezinnetje van Grace en haar moeder blijft op grote afstand van de lezer. Dat is logisch, want moeder is dood en Grace is foetsie. Via dagboekfragmenten komt de dochter iets dichterbij, maar onvoldoende om haar als personage tot leven te wekken. Hetzelfde geldt voor de dorpsgemeenschap. De bewoners krijgen amper karakter, een uitzondering daargelaten. Meer dan een kudde zijn ze niet en die maakt geen grote indruk.
Ondanks de prikkelende start en de vlotte voortgang is Waar is Grace een dun verhaal dat wordt gedragen door twee antihelden zonder antagonisten die hen dwarsbomen. Beklemmend wordt het alleen tegen het einde. Het aantal verdachte personen is gering. Wat rest is een goed geschreven plattelandsthriller met een sterk thema, een fascinerend onderwerp en knap speurwerk, maar met bloedarmoede als belangrijkste euvel. De boodschap is dat de onaangename werkelijkheid wordt versluierd door het verlangen aan een roze wolk die het harde leven draaglijk maakt.
Had schrijfster Emily Elgar dit thema maar sterker aangezet, dan was Waar is Grace minder voorspelbaar geweest. De confrontatie met de rauwe werkelijkheid was dan harder geweest.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
