"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Waarom? Daarom!

Dinsdag, 30 april, 2019

Geschreven door: Onbekend
Artikel door: Carmen Meuffels

Opvoeden op z’n Surinaams

[Blog] Roué (wat een mooie naam vind ik dat!) Verveer is cabaretier en acteur. En vader van twee zonen: Randy en Julian. Zelf is Roué opgevoed in Suriname, en in dit boek vergelijkt hij zijn eigen opvoeding met de manier waarop hij zelf zijn zonen nu opvoedt in Amsterdam. Die twee manieren van opvoeden liggen – je raadt het al – mijlenver uit elkaar. De strenge, no-nonsense opvoeding die Roué genoot versus de overlegcultuur hier. Zijn eigen “je gaat doen wat ik zeg”-ouders versus Nederlandse “wil je broccoli of spinazie?”-ouders.

“De Surinaamse opvoeding was een duidelijke opvoeding, maar ook een vrije opvoeding. Je ouders hadden de vrijheid om je met alles wat er maar in de buurt was te slaan.”

Als een caberetier een boek schrijft, verwacht je dat het grappig is. Dat vond ik zeker van Waarom? Daarom!. Blij vlagen wat (heel) flauw, maar ik heb wel een paar keer gelachen, bijvoorbeeld hierom:

 width=

Heaven

Daar is alles beter

Vroeger was alles beter. In Suriname is alles beter. Dat lijkt al gauw de boodschap te zijn: een strenge opvoeding zorgt op de lange duur voor beter opgevoede, beleefdere en in alle opzichten makkelijkere kinderen. Hoewel Verveer zijn eigen voorkeur voor de Surinaamse opvoeding niet onder stoelen of banken schuift, benadrukt hij ook dat niet alles eraan goed is. Net als niet alles aan de Nederlandse opvoedingscultuur goed is. Dat is fijn en brengt de nodige nuance.

Humor in herkenbaarheid

Een groot gedeelte van de humor zit hem in de herkenbaarheid. Passages waarin Verveer schetst hoe sommige ouders zijn doorgeslagen in het overleggen, zozeer dat ze hun kind laten meebeslissen of het een broertje of een zusje krijgt, zijn grappig en tegelijkertijd tenenkrommend: je zou het zelf niet doen (althans, ik niet), maar je kan je er wel iets bij voorstellen. Net als bij de vader die zijn zoon omkoopt met iets lekkers als hij zich maar gedraagt in de supermarkt. Of de moeder die het kind ‘even’ naar bed brengt en vervolgens een halfuur weg blijft (‘been there, done that…’).

Zelfreflectie

Veruit het mooist uit het boek vind ik het allerlaatste stuk. Waar Verveer ervoor nogal betweterig uit de hoek kan komen (“je moet dit absoluut niet doen, je moet dit doen”), reflecteert hij op de laatste paar pagina’s op zichzelf en zijn eigen opvoedingstactieken. Hij geeft niet alleen toe wat er allemaal mis is gegaan of nog steeds gaat bij het opvoeden van zijn eigen kinderen, maar benadrukt ook dat er niet 1 goede manier is. Meer dan je best kun je als ouder niet doen, dat is de boodschap. Een ware en mooie afsluiting als tegenwicht voor het bij vlagen flauwe en stellige begin.

Ik heb Waarom? Daarom! in zo’n anderhalf uur uitgelezen. Heb ik er iets van geleerd in die zin dat ik nu zelf iets wezenlijk anders doe in de opvoeding van mijn eigen kinderen? Nee. Heeft het lezen mij plezier gebracht? Ja. Geen nieuwe inzichten dus, wel een geestig verhaal met een kern van waarheid, hoe pijnlijk soms ook.

Eerder verschenen op mothersandsons.nl/


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Waarom? Daarom!