Een gebalanceerd en evenwichtige thriller
[Recensie] Noortje Brink debuteerde in november 2019 bij Loft Books met Hotel van sneeuw. Ik mocht haar debuut recenseren en ik was onder de indruk van haar pennenvrucht. Sindsdien heb ik ook Bloedhitte en De lockdown gelezen. Brink schrijft uitsluitend novelles die allemaal zijn uitgegeven door Loft Books. Persoonlijk ben ik minder gecharmeerd van novelles. Ik heb het gevoel dat er teveel in een te korte tijd wordt gepropt, waardoor soms de gebeurtenissen erg ongeloofwaardig worden. Je krijgt niet tot nauwelijks de gelegenheid de hoofdpersonen te leren kennen en soms weet ik ook niet of ik ze wel mag of dat ze allemaal ontvoerd, vermoord en/of opgepakt mogen worden.
Dit is echter niet het geval voor Waddenstorm. In 112 pagina’s weet Brink met weinig woorden de hoofdpersonen karakter te geven en een erg spannend verhaal te vertellen. Marieke is de moeder van Tom. Ze voelt zich verwaarloosd door haar man Johan. De laatste tijd moet hij erg veel overwerken. Alarmbellen gaan af. Is Johan een brave vader en trouwe echtgenoot en moet hij echt veel overwerken of heeft hij een affaire? Marieke zou graag weer zwanger willen zijn, maar daarvoor ziet ze Johan te weinig wakker in de slaapkamer. Beste vriendin ,sinds de basisschool, Karin heeft net een scheiding achter de rug. Haar ex is meer geïnteresseerd in zijn vriendinnetje dan in zijn zoontje Max. Tom en Max zijn allebei vijf jaar en elkaars beste maatjes. Ze waren ook persoonlijk mijn meest favoriete persoontjes in het verhaal. Met hun enthousiasme en pseudo-tienertaal is alles ‘vet’.
Ook de andere personen komen tot leven: Alain, Margaret, Niels, David, Danny, de strandjutter, de hovenier. Iedereen is verdacht tot het einde. Het verhaal begint met een ijzersterke proloog. Ontroerend, verontrustend en makkelijk voorstelbaar. Maar van wanneer zijn de gebeurtenissen? Van nu, de toekomt of het verleden? Wel zijn de emoties heel duidelijk waar te nemen en krijg je kippenvel van de gedachten van de vrouw. De moeder die haar vijfjarig zoontje kwijt is. Als het verhaal zich nu afspeelt, dan zijn Marieke, Karin of Margaret misschien wel deze wanhopige moeder. Ze hebben alle drie zoontjes van vijf jaar oud.
Marieke is het gedrag van haar man beu. Ze voelt zich dik, oud en onaantrekkelijk door hem. Dan besluit ze met beste vriendin Karin een paar dagen weg te gaan. Omdat Karin zich geen luxe vakanties meer kan veroorloven, besluiten ze met de herfstvakantie naar Texel te gaan. Sil de strandjutter was hun favoriete jeugdboek en ook voor de jongens biedt het eiland veel activiteiten. Op de boot naar Texel komen ze een enge norse man tegen. Hij blijkt later hun buurman te zijn op het vakantiepark.
Tom en Max raken gauw bevriend met het zoontje van de buren, de eveneens vijfjarige Niels. Niels is heel verlegen, maar door de makkelijke houding van de jongens, voetbalt hij al gauw mee. Brink beschrijft een heerlijk actieve vakantie in eigen land. De jongens hebben een leuke houding en zijn erg intelligent. Keer op keer moest ik hardop lachen om hun capriolen en liedjes. Dan raakt een jongen vermist! De daarop volgende gebeurtenissen zijn vreselijk spannend. Is het jongetje meegenomen door iemand? Iedereen bekijk je met argusogen.
De schrijfstijl van Brink is erg gegroeid sinds haar debuut. Ze gebruikt veel gebeurtenissen gezien door een andere persoon tussendoor. Waar het in De Lockdown soms verwarrend was, past het hier erg goed in de sfeer van het verhaal. Het voegde extra spanning toe in het verhaal. In combinatie met de humor, is Waddenstorm een gebalanceerd en evenwichtige thriller.
Graag zou ik van Brink nu een lang verhaal, een dikke thriller willen lezen. Gewoon uit hebberigheid, ik wil meer. Brink heeft laten zien dat ze kan schrijven. Kan ze ook een boek van gemiddelde lengte schrijven en de spanningsboog hoog houden? Ik genoot heerlijk van het verhaal en was erg teleurgesteld dat het verhaal gauw weer uit was.
Ik zie een duidelijke groei in Brink en verwacht heel veel meer van haar. Ik kan niet wachten tot haar volgende thriller. Een dikke vier sterren voor dit verhaal van eigen bodem!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
