Geslaagde streekroman
[Recensie] Weg uit de armoede vertelt het verhaal van Trui Groothuis en Cents Haak. Aan het begin van de vorige eeuw, de tijd waarin Trui en Cents leefden, was er weinig uitzicht op een behoorlijk bestaan in Groningen. Het stel trouwt en trekt naar Limburg in de hoop op een beter perspectief. Cents gaat in de kolenmijnen werken.
De cultuur in de Limburgse mijnstreken, die zo anders is dan waar zij vandaan komen en de onveilige arbeidssituatie waar Cents zich in bevindt, vallen hen zwaar. Trui en Cents zetten echter door en krijgen vier kinderen die opgroeien in een schurende situatie tussen twee culturen, waar zij alle vier verschillend mee omgaan.
“De eerste keer dat zo’n dame uit een hogere sociale klasse haar huis binnen stampte, wist ze niet wat haar overkwam. De vrouw haalde haar vinger langs de vensterbank en keek er afkeurend naar. ‘Stof,’ zei ze, ‘houd je het wel een beetje bij, vrouw Haak?’ Spiedend keek ze naar de ramen die Trui in verband met de regen en het roet dat erbij neerdaalde al twee weken niet had gezeemd.”
Met Weg uit de armoede heeft Rozemond een rakende en boeiende roman afgeleverd, waarbij er een bepaald vergelijk valt te ontdekken met de geschiedenis van arbeidsmigranten die halverwege de vorige eeuw naar Nederland kwamen en de problemen die deze mensen op hun pad vinden wanneer ze terechtkomen in een cultuur die hen zó vreemd is.
Weg uit de armoede biedt bovendien een fraai tijdsbeeld, waarbij Rozemond haar (hoofd)personages uitstekend tot leven brengt. Om het leven van destijds geloofwaardig te kunnen schetsen – en dat doet Rozemond – moet ze grondig research hebben gepleegd. Rozemond hanteert bovendien een fraaie schrijfstijl en haar dialogen passen uitstekend in het tijdsbeeld dat zij schetst.
Kortom, Weg uit de armoede is een fraaie, gelaagde roman. Een streekroman met diepgang 2.0 zo u wilt.
—
Eerder verschenen op Hanneke Tinor-Centi
