Douchen met opgevangen regenwater
[Recensie] Dit verhaal wordt verteld vanuit de achttienjarige Nimue. We volgen haar vanaf het moment dat ze achttien jaar wordt, wat direct de meest spannende dag is voor meisjes in Atlantis. Meisjes moeten zich namelijk bewijzen, om als volwaardig burger te kunnen leven. Dit is besloten na de Grote Wateroorlog.
Wat er gebeurt met meisjes die niet slagen? Daar wordt niet over gepraat. Het enige wat bekend is, is dat deze meisjes niet meer terugkeren naar hun familie. Nimue komt er snel achter hoe het leven na haar examen zal zijn, maar kan ze leven met deze nieuwe realiteit?
Dystopische wereld, werkelijkheid?
Wereld zonder water is een dystopisch verhaal dat Inge Sleegers heeft bedacht door de coronacrisis. Na het zien van mensen die wc-rollen zijn gaan hamsteren, is ze gaan overdenken waar zij prioriteit aan geeft wanneer er een crisis is. Zo bedacht ze dat water een zeer belangrijk onderdeel van ons leven is, we kunnen letterlijk niet zonder. Met dit idee bedacht ze deze spannende dystopische wereld.
De titel van het boek is er één waardoor je gelijk getriggerd wordt het op te pakken en om te gaan lezen waar het boek over gaat. De achterflap klinkt ook zeer veelbelovend: een dystopische wereld waar een Grote Wateroorlog is geweest. Het thema ‘waterproblematiek’ komt echter niet sterk naar voren. Er komen wel kleine details voorbij, zoals het niet lang kunnen douchen en het moeten douchen met bijvoorbeeld al gebruikt water, maar de problematiek eromheen en de politiek die zich ermee bezighoudt, komt niet sterk naar voren. Dit zijn wel aspecten die ik mistte aangezien de titel al gelijk aanduidt dat het gaat om een wereld zonder water.
Het examen afleggen
Het examen wat Nimue en alle andere meisjes van achttien jaar moeten behalen wordt spijtig genoeg ook maar in een paar pagina’s besproken. Nimue wordt erheen gebracht door haar moeder, maar waarom ze dit examen af moet leggen of wat ze ervoor moet doen, wordt niet duidelijk. Het examen is een onderwerp wat meer diepgang had mogen hebben, nu komt het erg onduidelijk over.
Na het examen maakt Nimue een hele hoop mee. Veel spannende dingen komen voorbij en nieuwe personages komen om de hoek kijken. Inge Sleegers heeft dit zeer goed neergezet, waardoor je continu graag verder wil met het boek. Je wil erachter komen hoe alles zal eindigen. De gebeurtenissen krijgen dan ook genoeg diepgang om het interessant te maken en worden op een logische manier uitgewerkt. Wat dat betreft blijf je niet zitten met vragen, wat prettig is.
Nimue leert na haar examen Helena kennen. De ontwikkelingen in de relatie tussen deze twee personages zijn heel mooi, maar gaan voor mijn gevoel ook veel te snel. In slechts enkele hoofdstukken leren zij elkaar kennen waarna ze gevoelens voor elkaar ontwikkelen. Dit komt ongeloofwaardig over. Wanneer Helena in de problemen komt, raakt Nimue in paniek en houdt ze zich vast aan de doelstelling om Helena te redden. Dit heeft Sleegers wel weer goed neergezet.
Inge Sleegers is een auteur die zich wil focussen op maatschappijkritische thema’s. Met Wereld zonder water debuteerde ze bij Hamley, waarbij onder andere watertekort, onderdrukking, verkrachting en LHBTQ+ in voor komen.
De schrijfstijl van Sleegers is erg prettig. Het is goed te volgen en blijft een tikkeltje mysterieus, waardoor je als lezer graag door wil lezen. Aan het einde van dit boek kom je erachter dat het eindigt met een enorme cliffhanger, waarbij je kort daarna blij wordt gemaakt met het nieuws dat deel twee in 2023 zal verschijnen. We moeten dus heel even geduld hebben.
Wereld zonder water is een dystopisch Young Adult-verhaal met een zeer interessante wereld. Het is een boek waarbij je graag door wil blijven lezen om erachter te komen hoe alles eindigt, maar helaas blijven een aantal dingen redelijk vaag of wordt het te snel beschreven, waardoor je toch een stukje diepgang mist.
—
Voor het eerst verschenen op Meerboekenblog2
