William staat voor de moeilijkste taak van zijn leven…
“Een loopbaan van zijn eigen keuze te mogen nastreven en niet alleen te worden geacht in zijn vaders voetsporen te treden.”
[Recensie] Wie niet waagt is het eerste deel in de William Warwick serie van Jeffrey Archer. De Engelse schrijver Archer begon zijn carrière als politicus, werd kamerlid, maar verloor door een verkeerde investering al zijn geld. Omdat hij in de schulden zat begon hij met schrijven en zijn eerste boek Not a penny more, not a penny less werd meteen een bestseller. Nu is hij een bestsellerauteur waarvan de boeken in meer dan 37 landen vertaald worden. Hij is een verzamelaar van impressionistische kunst en laat kunst nu een veel voorkomend onderwerp in zijn boeken zijn! Archer is een echte Engelse gentleman en dat zie je bij de personages in zijn boeken terugkomen.
William wilde al vanaf zijn jeugd detective worden, maar zijn vader Sir Julian wil dat hij in zijn voetsporen treedt en advocaat wordt. Als compromis mag William kunstgeschiedenis studeren. Na zijn studie gaat hij als politieagent werken onder de hoede van een oude rot in het vak Fred Yates. William wil onderaan de ladder beginnen als straatagent en niet gebruik maken van zijn voorrechten als aristocraat. Na twee jaar doet hij examen voor rechercheur en gaat William voor de afdeling kunst en antiek van Scotland Yard werken. Zijn eerste grote zaak bij Scotland Yard is het oplossen van de diefstal van een schilderij van Rembrandt uit het Fitzmolean museum zeven jaar geleden. De zoektocht wordt bemoeilijkt doordat er vervalsingen in de handel zijn. Miles Faulkner wordt als meesterdief van de Rembrandt genoemd, maar is nog nooit hiervoor gepakt.
“Een uiterst professionele goedgeorganiseerde crimineel die slechts om de paar jaar een belangrijk schilderij hoeft te stelen om als god in Frankrijk te leven en die de hele operatie in een paar minuten kan afhandelen.
Bij een rondleiding door het Fitzmolean ontmoet William Beth Rainsford, die een belangrijke rol in zijn leven gaat innemen. Hij krijgt een relatie met Beth en vertelt haar alles over zijn onderzoek naar valse kunst, valsemunters en verzekeringsfraude. Maar door wat voor geheim wordt Beth geplaagd en moet William oppassen? Want als rechercheur voor Scotland Yard mag hij niets bespreken met haar.
William heeft een echt speurdersinstinct, groeit in zijn rol van speurder bij de afdeling kunst en antiek van Scotland Yard en leert van zijn gemaakte fouten. Hij is helemaal een met zijn omgeving en zijn professionele en persoonlijke kanten komen goed naar voren. In het begin van zijn carrière wordt hij een koorknaap genoemd door zijn gegoede afkomst en manieren. Gaandeweg krijgt men waardering voor William en wordt hij voor vol aangezien. Een leuke noot is dat het personage William Warwick geïntroduceerd is in de Clifton-serie van Archer en de Warwick-serie eigenlijk ontstaan is door lezersvragen naar William. De Warwick-serie is goed te lezen zonder de Clifton-serie gelezen te hebben en het tweede deel is in de maak.
Ik moest wel even wennen aan de gedetailleerde en uitweidende schrijfstijl van Archer, maar na vijftig bladzijden zat ik helemaal in het verhaal dat deels in Engeland en Italië speelt. Tijdens het lezen moest ik meteen aan de meesterdief Arsène Lupine in de boeken van Maurice Leblanc denken, deze kwam ook overal mee weg. De Britse droge humor ontbreekt niet en dat Britten op de penning zijn (op de kleintjes letten) komt duidelijk in het verhaal naar voren als William iemand meeneemt voor een lunch op kosten van Scotland Yard. “Alleen als u een pub kent met een maximumprijs van twee pond tachtig.” Het verhaal zit vol plottwisten en de nodige cliffhangers die het verhaal af en toe spannend maken. Het is een eenvoudig verhaal, dat niet verveelt door de vele onverwachte ontwikkelingen en is zorgvuldig opgebouwd. Aan het eind van Wie niet waagt staat een mooie cliffhanger die mij doet uitkijken naar het volgende deel. Want hoe gaat het verder met de strijd tussen Miles Faulkner en William Warwick?
Het verhaal bestaat uit een mix van korte en lange hoofdstukken en bevat terugkerende thema’s uit voorgaande boeken zoals kunst, politiek, rechtbankprocedures en verzekeringsfraude. De Engelse sfeer komt goed tot uitdrukking door het gebruik van bestaande Engelse personen, gebouwen en plaatsen.
“Soms moet je je gezonde verstand gebruiken, maar je zult merken dat dat in de praktijk lang niet altijd zo gezond is.”
Ben je een kunstliefhebber en vind je het leuk om over politie- en rechtbankprocedures te lezen met een kunstzinnig randje dan is Wie niet waagt iets voor jou. Ik geef Wie niet waagt 4 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
