Hoe overwin je je grootste angst?
[Recensie] Charlotte de Monchy is inmiddels een bekende naam in de boekenwereld en heeft naar mijn mening al een aantal jaar de nationale titel van ‘feelgood koningin’ op haar naam staan. In 2014 debuteerde ze met haar roman Zes maanden zonder wat een bestseller werd en waarmee ze zichzelf meteen op de kaart zette. Wie waagt die wint is haar achtste roman.
Kenmerkend voor de boeken van de Monchy zijn de vrolijke, zomerse covers. Wie wil deze nou niet in de kast hebben? Ik zou deze boeken alleen al kopen vanwege de mooie omslag maar dat even terzijde. Ik stond te popelen om aan dit verhaal te beginnen.
Lizzy is niet gelukkig in haar baan als marketeer bij een klein mannenblad. Ze woont al jaren met haar beste vriendin Mathilde in een klein, verwaarloosd studentenhuis en slijt haar vrije uurtjes met dagelijkse bezoekjes aan Celeste – een oude vrouw die ze heeft leren kennen tijdens haar studentenbijbaan – en die nog steeds ontzettend dierbaar voor haar is.
Als Celeste komt te overlijden erft Lizzy – tot haar grote schrik – het prachtige, statige huis aan de Prinsengracht. Maar als ze hoort dat ze deze moet delen met Celestes verloren gewaande kleinzoon én dat deze man het huis zo gauw mogelijk wil opknappen en verkopen, probeert ze hem op allerlei manieren op andere gedachten te brengen. Maar deze harde – en wel hele knappe – zakenman lijkt niets op zijn lieve oma en is vastbesloten.
Charlotte de Monchy zet weer een dijk van een verhaal neer. Met veel romantiek, humor en ongemakkelijke situaties die voor iedereen herkenbaar zullen zijn. Daarbij heeft dit verhaal een wat diepere onderlaag. Je komt steeds een beetje meer te weten over het verleden van Lizzy en Celeste waardoor je deze personages goed leert kennen. De korte hoofdstukken – allen geschreven vanuit het perspectief van Lizzy – maakt dat het boek lekker vlot wegleest.
Doordat hoofdpersoon Lizzy al veel heeft meegemaakt op jonge leeftijd, merk je heel goed dat ze worstelt met haar emoties. Ze duwt liever mensen weg dan dat ze hen dichterbij laat komen. Ze legt zichzelf hoge eisen op waardoor eigenlijk alles gedoemd is te mislukken en dit loopt als een rode draad door het verhaal heen.
De Monchy weet als geen ander om de juiste sfeer te creëren. Niet alleen qua setting maar ook de chemie tussen bepaalde personen wordt zodanig neergezet dat je het gevoel hebt dat je er ook daadwerkelijk bij bent. Dat is fijn, dit maakt boek gezellig en kan het met recht een feelgood genoemd worden. Ik geef dit boek 3,5 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
