Feelgood auteur schrijft satire over feelgood romans
[Recensie] Russell en Vivian zijn een jong, pasgetrouwd koppel in verwachting van hun eerst kindje. Tijdens de zwangerschap hebben zij afspraken gemaakt over hoe ze voor hun dochter zullen gaan zorgen. Zo zal Vivian stoppen met werken en fulltime moeder worden en moet Russell voor het inkomen zorgen. Russell maakt zich hier zorgen over, omdat zijn vrouw nooit echt zuinig is geweest op het gebied van grote uitgaven. Toch lijkt dit in het begin wel goed te gaan, maar als het bij Russell op het werk niet helemaal soepel verloopt en hij besluit een eigen bedrijf te beginnen, komen zij toch in de financiële problemen. Als gevolg hiervan draaien ze de rollen om: Russell wordt fulltime papa, en Vivian wordt een echte carrièrevrouw.
Russell moet erg wennen aan deze nieuwe dynamiek: hij heeft er nooit eerder alleen voor gestaan als het gaat om opvoeding en huishouden. In het begin is hij dan ook verschrikkelijk ongemakkelijk met zijn dochter, wat zorgt voor vreemde maar aandoenlijke momenten. De relatie tussen vader en dochter bloeit enorm op, maar die tussen hem en zijn vrouw gaat alleen maar bergafwaarts.
Als je al geen boek van Nicholas Sparks (1965) gelezen hebt, ken je vast de films gebaseerd op zijn verhalen wel: The Notebook, A Walk to Remember of Dear John. Hiermee profileerde Sparks zich als een echte romanticus. In de meeste verhalen overwint liefde alles, ook al zijn er nog zo veel ‘ups’ en ‘downs’. Hiermee valt Wij twee enorm uit de maat. Oké, er zijn genoeg dramatische gebeurtenissen, maar al vanaf het begin wordt beschreven dat de relatie tussen de twee hoofdpersonen totaal niet over rozen gaat. Het is zelfs ver zoeken naar een sprankje van liefde tussen Russell en Vivian. Hoewel het de vraag is of de relaties in zijn enorm romantische boeken realistisch zijn, is het ontbreken van enige affectie in deze roman zeker niet realistisch. Na de eerste paar hoofdstukken is al duidelijk dat de twee hoofdpersonages niets voor elkaar voelen, waardoor de lezer zich afvraagt waarom zij er überhaupt voor kiezen een kind op de wereld te zetten. Hierdoor verliest de lezer ook sympathie voor de hoofdpersonages: ze doen het zich allemaal zelf aan.
Wat Sparks met deze roman gedaan heeft is interessant. Het lijkt alsof hij de grens opzoekt tussen een nieuwe invalshoek en satire. Hij geeft namelijk aan dat Russell zich altijd gespiegeld heeft aan romantische films en dat hij nu teleurgesteld is omdat deze nooit de werkelijkheid hebben weergegeven. Echter, zoals eerdergenoemd, vallen juist Sparks’ eigen verhalen in deze categorie. Bovendien stapt hij niet helemaal van zijn normale recept af: zo is er wel nog een grote, dramatische plottwist, die niet uit geheel onverwachte hoek komt.
Wij twee is geen boek voor iedereen. Heb je een paar Sparks boeken gelezen en wil je meer van dat soort, dan is dit wellicht geen goede keuze. Ben je diehard fan, dan is dit een interessant avontuur. Weet je echter nog niets van Sparks boeken af en spreekt de plot je niet heel erg aan, dan kun je beter een eerdere roman van hem lezen.
—
Eerder verschenen op Hebban
