Een heerlijk meeslepend en emotioneel verhaal
[Recensie] De drie zussen Hannah, Beth en Posy hebben op vrij jonge leeftijd hun biologische ouders verloren door een gigantische lawine tijdens een bergbeklimming. Posy was te jong om zich hier nog echt iets van te herinneren, Beth en Hannah weten het nog als de dag van gisteren. Vooral voor Hannah is het elke keer rond kerst weer een ware hel, dit was de tijd dat het ongeluk jaren geleden plaats vond. Toch hebben alle drie de vrouwen een eigen leven voor zichzelf opgebouwd, maar of ze daar nou ook echt gelukkig in zijn?
Hun stiefmoeder Suzanne McBride was vroeger de beste vriendin van Cheryl, de meiden hun moeder. Vlak voor het ongeluk had Cheryl het er toevallig nog over met haar, dat mocht hun iets overkomen of Suzanne dan voor de kinderen kon zorgen. Dit gebeurde alleen jammer genoeg dan ook echt… Suzanne en haar man Stewart hun leven kwam compleet op hun kop te staan. Zo van het een op het andere moment waren ze ineens de ouders van drie kleine meiden. Toch hebben ze er beiden alles aan gedaan om ze een zo mooi mogelijk leven te geven, waaraan het ze aan niets ontbrak en niemand voorgetrokken werd op de ander.
De meiden zijn totaal verschillend van elkaar. Zo is Hannah de ambitieuze carrièrevrouw, een echte workaholic. Beth is huismoeder van twee dochtertjes. De enige overeenkomst die deze twee zussen met elkaar hebben is dat ze beiden in Amerika wonen. En dan de jongste dochter, Posy, zij woont nog wel thuis in de Schotse Hooglanden. Ze heeft van de hooizolder op het erf bij hun ouders een echt knus thuis voor zichzelf gemaakt, ze werkt in het café van Suzanne en bij de reddingsdienst samen met haar hond. De drie zussen zijn elkaar behoorlijk uit het oog verloren de laatste jaren en zien elkaar met wat geluk alleen nog maar met de kerst, al was vorig jaar Hannah daar niet bij. Suzanne droomt dan ook van de perfecte kerst voor en met haar drie totaal verschillende dochters. Niets mag misgaan, het moet gewoon perfect zijn! Maar gaat dit ook echt een hele vakantie goed? Ze zal hier toch echt moeten vertrouwen op de kracht van familiebanden om haar dochters weer bij elkaar te kunnen krijgen.
“Ik wil zo graag dat het voor iedereen een perfecte kerst is.’ ‘En dat wordt het ook’. Een perfecte ramp, dat werd het, dacht ze.” –Posy blz.210-
De meiden zullen er dit jaar toch echt allemaal bij zijn, zij het ieder om een geheel eigen reden, die eigenlijk maar weinig met kerst zelf te maken heeft. Okay, misschien uitgezonderd Posy. Maar ieder van de zussen heeft wel een eigen crisis waar ze mee te kampen heeft. Hannah weet dat ze onmogelijk weer een kerstvakantie bij haar familie kan vermijden. Maar buiten de stress die ze er normaal al om heeft, heeft ze er nu nog een geheim bij dat ze met zich meedraagt, wat haar doet besluiten om naar huis te vluchten en daar te overdenken hoe nu verder.
“Hannah stapte in en trok het portier achter zich dicht, opgelucht dat ze zich kon afsluiten voor de chaos van het vliegveld, ook al wist ze maar al te goed dat ze haar problemen mee de auto in nam. Dure kerstcadeaus waren het punt niet. Een creditcard overhandigen was makkelijk, hoewel haar koffer vooral zo zwaar was door de boeken die ze altijd mee op reis nam. Soms had ze maar plek voor een of twee boeken, maar voor deze trip had ze kleren opgeofferd om ruimte te maken voor zes lievelingsboeken. Het was alsof ze vrienden mee op reis nam. Alleen al het feit dat ze er waren gaf haar een goed gevoel. Later zou ze er haar toevlucht in zoeken en troost vinden in de werelden die tussen de pagina’s schuilgingen.” – Hannah, blz. 179-
Beth zit volledig in een persoonlijk gevecht. Ze vindt het heerlijk om moeder te zijn, maar ze wil nou toch ook wel weer eens wat anders dan alleen maar dat. Zij verwacht dat ze van de vakantie bij haar ouders en met kerst juist de tijd krijgt om te kunnen beslissen voor zichzelf, of ze de baan die haar is aangeboden ook echt gaat nemen en draait daar toch best wel in door. Daarbij krijgt zij ook niet de rust daar die ze zo verwachtte. Posy lijkt het voor iedereen nog het meeste voor elkaar te hebben, maar niets is minder waar. Natuurlijk heeft ze het goed, dat is het probleem niet. Maar ze wil zo graag erop uit om ook meer van de wereld te zien en dan vooral van prachtige bergbeklimmingen. Alleen durft ze haar leventje nu niet te veranderen uit loyaliteit naar haar ouders. Dit verandert alleen nogal tot haar nieuwe buurman Luke de rust in huize McBride komt verstoren. Gaat deze kerst dan echt volledig mislukken of wordt het toch nog wat Suzanne zo graag voor haar dochters wenst?
“Alles is in onder controle. Ik bewaak het fort.’ Stewart liet zijn spierballen zien en gaf haar een knipoog. ‘Ik ben superman. Ik kan alles aan wat op mijn pad komt.’ Suzanne keek hem onderzoekend aan. ‘Je trui zit binnenstebuiten.’ Hij voelde aan het etiketje in zijn nek en lachte schaapachtig. ‘Ik kan alles aan, behalve mezelf aankleden’. “ -Stewart en Suzanne. Blz,230-
Dit was mijn allereerste kennismaking met een boek van Sarah Morgan en ik kan je vertellen dat ik me er absoluut mee heb vermaakt. Wat heeft deze vrouw een heerlijke schrijfstijl. Al snel zat ik volledig in het verhaal en waande ik me in de koude Schotse Hooglanden. Je leeft mee met de personages en krijgt al snel tijdens het lezen een band met ze. Ook zit er een heerlijke dosis humor in haar schrijfstijl en dat kan ik zo waarderen. Normaal zijn dit soort boeken echt buiten mijn comfortzone, een feelgood lees ik dan nog wel, maar een roman als dit zou ik normaal gesproken nooit zomaar oppakken. Maar ik ben blij dat ik het dit keer gedaan heb. Want wat is dit leuk en wat leest het onwijs lekker weg. Er worden onderwerpen aangesneden die een mens echt kunnen overkomen en sommige zullen waarschijnlijk zelfs nog best vaak voorkomen ook. Dit is zo goed gedaan en het werd ook geen een keer storend. Het is een heerlijk meeslepend en emotioneel verhaal, maar wel met geweldig leuke humor, want wat heb ik ook vaak hardop moeten lachen zeg. Echt een boek dat ik zo goed kan gebruiken momenteel, loved it! Ik had dit boek dan ook heel snel uit en heel eerlijk gezegd ben ik erg benieuwd naar andere boeken van haar hand. Nu heeft ze er dan ook al tientallen geschreven, dus ik denk dat ik me flink kan vermaken. Dus als iemand tips voor me heeft, met welk boek ik echt moet lezen van Sarah, laat het me weten! Ik geef deze roman dan ook 5 sterren!
“Je hebt toch geen leven als je dingen niet doet alleen maar omdat je bang bent dat het pijn gaat doen? Pijn gaat weer over. En terwijl de pijn wegtrekt, kun je denken aan hoeveel plezier je hebt gehad.” – Posy, blz.356-
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
