"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Winterland

Zaterdag, 20 juni, 2020

Geschreven door: Kim Faber, Janni Pedersen
Artikel door: Henk Vlaming

Rafelranden vallen niet op in gewaagd Deens debuut

[Interview] Wie Winterland leest als een doorsnee thriller, wordt niet opgewonden van de plot. Binnen een paar pagina’s is het plotsklaps afgelopen. Losse draadjes bungelen dan nog in het hoofd van de lezer. Hoe zat het nu echt met de dood van een inlichtingenman? Was het pistoolschot in het bos werkelijk bedoeld om de crimineel uit te schakelen, of was rechercheur Signe Kristiansen het eigenlijke doelwit?

Maar Winterland is niet van de makkelijke antwoorden. Het is een van die schaarse thrillers waar de persoonlijke drama’s van de hoofdpersonen centraal staan. De misdaad vormt het decor. De ene personage, inspecteur Martin Junckersen, is een zestiger die zowel zijn huwelijk als zijn loopbaan opblies toen hij een affaire aanging met een advocaat uit het andere kamp. Bij wijze van sanctie is hij verbannen naar een provinciestadje, waar hij intrekt bij zijn seniele vader. Hij hoopt dat hij ooit kan terugkeren naar zijn knusse, oude leven. Uitgerekend in zijn ballingsoord moet hij een extreem gewelddadige moordzaak oplossen.

Bomaanslag op een kerstmarkt

Signe Kristiansen – de andere hoofdpersoon – is een succesvolle rechercheur met twee kleine kinderen en een liefhebbende man. Haar geluk verbleekt bij haar herinnering aan haar slippertje met een collega dat uitliep op een verkrachting. Ze zwijgt er krampachtig over, want eerlijkheid schaadt haar huwelijk, dat steeds meer op een façade gaat lijken. Ze vlucht in haar werk, hoewel ze daarmee haar echtgenoot van zich dreigt te vervreemden. Als Kopenhagen vlak voor Kerst wordt getroffen door een bomaanslag op een kerstmarkt, heeft ze het perfecte alibi om klokje rond aan het werk te zijn.

Boekenkrant

Zo ontstaan er in Winterland diverse verhaallijnen die een snelle ontwikkeling verhinderen. Een gewaagde aanpak, want thrillers zoeken hun succes doorgaans in de combinatie van een snelle voortgang en focus op de centrale zaak. De twee Deense auteurs, die hun debuut vieren als schrijversduo, hebben deze succesformule genegeerd.

Toch zijn ze erin geslaagd om een even spannende als intrigerende misdaadroman te schrijven. Ze sleuren de lezer mee naar de puinhopen die de personages van hun levens hebben gemaakt en voeden de hoop dat de uitweg zich zal aandienen. De titel verwijst niet naar het jaargetijde waarin Winterland speelt, maar naar de rauwe eenzaamheid waarmee de personages worstelen. Hopend op verlossing bijten zij zich vast in hun politiezaken die steeds meer verstrengeld raken met elkaar. Beiden zijn briljante en volhardende politiemensen die vorderen ondanks het weinige houvast dat ze hebben. 

Flinke scheut drama

Het succes van Winterland komt door de souplesse waarmee het verhaal van de ene naar de andere verhaallijn rolt. Zo wekken de schrijvers de suggestie van een vlot lopend verhaal, zonder dat ze het afraffelen. 

Gaat alles goed? Nee, Winterland mist soms een flinke scheut drama. Zo staan de schrijvers amper stil bij de verwoesting die de bomaanslag heeft aangericht. De beelden zijn even zuinig als plichtmatig. Verdachten komen niet tot leven, hoe vaak Signe ook rillingen krijgt als ze aan hen denkt. Bewijsvoering tegen de daders is er niet, aanwijzingen volstaan kennelijk. Verder zit er weinig ontwikkeling in Signe. Aan het einde is zij nog exact dezelfde als die ze was in het begin. Uiteindelijk komen de schrijvers in de knel met de vele openstaande verhaallijnen. Als het einde nadert, gaat het tempo omhoog, ten koste van het evenwicht tussen de personages en de zaken. Tel de onbevredigende plot daarbij op en het is duidelijk dat deze Deense thriller hier en daar van de rails raakt. Toch vallen de rafelranden niet op in de knappe pageturner, die prettig anders is dan de middelmaat.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles

Boeken van deze Auteur: