Herkenbaar levensverhaal van een sterke vrouw
[Recensie] Witter dan sneeuw vertelt het verhaal van Judith Mulder. Judith groeit op in een zwaar evangelisch gezin. Al vrij vroeg realiseert ze zich dat ze niet in dit milieu past, ze wil zich niet aan de regels houden en eigenlijk gelooft ze ook niet in God. Zodra ze klaar is met de middelbare school gaat ze samenwonen met haar vriend, maar al snel loopt de relatie spaak. Ook de nieuwe man in haar leven, met wie ze zelfs kinderen krijgt, is niet de ware voor haar. Keer op keer lijkt het leven Judith tegen te zitten, of het nu gaat om mislukte relaties, onbeantwoorde liefdes of irritante familieleden. Judith gaat echter niet bij de pakken neer zitten.
Michelle van Dijk beschrijft in haar roman een interessante wereld, die van de evangelistische gemeenschappen. De evangelische beweging kennen veel mensen van de stereotype Amerikaanse kerk, die vaak in films wordt afgebeeld . Er is veel aandacht voor zang, naastenliefde en Jezus Christus. De evangelische beweging verschilt daardoor van de ‘doorsnee’ strenge protestantse kerk, waar talloze schrijvers al romans aan wijdden, bijvoorbeeld Jan Wolkers, Maarten ‘t Hart of Franca Treur. Het evangelistische gezinsleven wordt in Witter dan sneeuw echter niet tot in detail beschreven, in plaats daarvan krijg je als lezer telkens stukjes te zien middels flashbacks. Dat ergens jammer, het zou interessant geweest zijn om een meer volledig beeld te krijgen van de kerk en haar gebruiken, en wat dat doet met het beeld dat jongeren van zichzelf en hun omgeving krijgen. Zeker aangezien de achterflap doet vermoeden dat dit één van de hoofdthema’s van het boek is.
In plaats daarvan ligt de focus van het boek meer op het leven van Judith nadat ze zich heeft losgemaakt van de evangelische kerk. Ook dit is interessant, en het verhaal van Judith zal het verhaal van wel meer vrouwen zijn, maar het thema van de vrijgevochten vrouw in moeizame relaties en huwelijken is niet heel origineel. Juist de blik vanuit de evangelische kerk had het iets extra’s kunnen geven, iets waarmee het boek zich had kunnen onderscheiden van andere boeken. In dit boek voelt het eerder alsof haar leven bij de evangelische kerk en haar leven daarna twee aparte delen zijn: de kerk tot en met haar achttiende levensjaar, de zelfstandige Judith daarna.
Ondanks dit alles is Witter dan sneeuw geen slecht boek, integendeel. Waar Michelle van Dijk heel goed in slaagt, is het beschrijven van een sterke vrouw, zonder dat het er dubbel dik bovenop ligt. Menig (vrouwelijk) lezer zal zich herkennen in de feministische Judith. Ze maakt misschien niet altijd de juiste keuzes, maar juist dat maakt haar menselijk en zo veel meer realistisch dan een of andere onaanraakbare feministische Wonder Woman.
De stijl waarin Michelle van Dijk schrijft is vlot en helder, en past heel goed bij het beeld dat ze van Judith schetst: geen eindeloos lange zinnen of lastig taalgebruik, maar woorden en zinnen die zo uit het hoofd van Judith lijken te komen, zoals het volgende citaat laat zien: “Ik zit weggedoken onder de grote pakketten en ik vind mezelf sneu. Dit is mijn leven, opgevouwen onder een IKEA-pakket, god wat zielig.” Door deze vlotte stijl ga je snel door het boek en word je al snel meegenomen in de wereld van Judith. Dat maakt het tot een heerlijk boek om in de zomer aan de rand van het zwembad te lezen, ondanks dat de titel anders suggereert.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
