Ook het derde deel uit de serie is sterk
[Recensie] Gwen Procter is er in geslaagd om te ontkomen aan haar ex-echtgenoot, die een seriemoordenaar is. Toch lukt het maar niet om het verleden te ontkomen. Online zijn er nog steeds veel fanatiekelingen die er op uit zijn om haar en haar kinderen kwaad te doen en wraak te nemen. Om te proberen haar naam te zuiveren en zo haar kinderen te beschermen, doet Gwen mee aan een talkshow op tv. Dit loopt echter volledig mis, waardoor ze nu nog meer op hun tellen moeten passen. Kort nadien krijgt Gwen een telefoontje van iemand uit Wolfhunter die hulp nodig heeft. Wanneer ze daar arriveert, blijkt de vrouw al dood te zijn…
Met Wolfhunter river heeft Rachel Caine een razend spannende thriller neergezet. Het is daarmee het derde deel uit de succesvolle Gwen Proctor-serie. In dit nieuwste deel gaat het verhaal verder waar het in het vorige boek stopte.
Het boek begint met een spannende proloog die los lijkt te staan van het verhaal rond Gwen en haar kinderen. Dat lijkt een nieuw gegeven in dit derde deel. Het verhaal draait nog steeds rond Gwen die moet opboksen tegen mensen die het slecht met hen voorhebben. Maar daarboven op is er ook ruimte voor een bijkomende verhaallijn. Zo helpt Gwen andere mensen die in de problemen zitten. Op die manier vertrekt ze met haar gezin naar Wolfhunter, al blijft eenmaal daar aangekomen dat de situatie ernstiger is dan ze aanvankelijk dacht. En gevaarlijker. Waardoor ze er weer nieuwe problemen bijkrijgt.
De plot is net als bij de vorige twee boeken zeer zorgvuldig uitgewerkt. Alles zit heel goed in elkaar en met elke onverwachte wending zit je als lezer steeds meer aan het boek gekluisterd. Van een echte opbouw is geen sprake, het verhaal begint meteen spot-on, je wordt als lezer meteen in het verhaal gesmeten. De confrontatie van Gwen tijdens de televisieshow maakt meteen duidelijk dat Gwen nog steeds heel veel vijanden heeft, en dat dit niet zal verminderen, integendeel.
Spanning verzekert dus in Wolfhunter river, en dit vanaf de allereerste bladzijde. En deze blijft de hele tijd aanwezig, nergens is er echt een dipje te merken. Als de spanning er niet fysiek is door middel van o.a. geweld, dan is ze er wel op emotioneel vlak. Vooral dat laatste is een belangrijk element in het verhaal dat niet mag worden onderschat. De situatie tussen Gwen en Sam is vaak heel broos, vol twijfel maar ook met liefde, wat prachtig is om te lezen.
Hoewel dit boek al het derde deel van de serie is, zie je nog steeds evolutie in de karakters van de personages. We hebben nog lang niet alles van hen gezien. Gwen blijft de vechtende moeder die alles voor haar kinderen zou doen. En ze houdt ook veel van Sam. Tegelijk zie je ook een angstige kant van haar, namelijk haar trauma voor camera’s die ze onlangs heeft opgelopen. Je ziet haar gevecht ermee, en hoe moeizaam dit verloopt. Heel knap weergegeven. Daarnaast komen Lanny en Connor in dit boek ook wat meer op de voorgrond te staan. Zo mag Lanny bijvoorbeeld mee met haar moeder om haar te assisteren bij een gesprek, en dat doet haar goed. Ze laat zien dat ze op haar vijftien jaar al erg volwassen is, al komen ook de typische tienerproblemen aan bod, zoals verliefdheid en liefdesverdriet. En de gebruikelijke ruzies met haar broer, terwijl ze elkaar eigenlijk niet kunnen missen.
Rachel Caine heeft een zeer aangename schrijfstijl, waarin alles in duidelijke en makkelijke taal wordt verwoord. Dat maakt dat het boek heel vlot leest en tegelijk ook heel goed blijft hangen. Het verhaal is geschreven in de ik-vorm, waardoor het gemakkelijker is om met de personages mee te voelen. Het vertelperspectief wisselt telkens tussen Gwen en Sam, maar de hoofdstukken duiden duidelijk aan wie er aan het woord is.
Als grote liefhebber van de Gwen Proctor-reeks keek ik enorm uit naar dit derde boek. En ik mag zeggen, Wolfhunter river maakt de verwachtingen meer waar. Twee sterke boeken neerzetten is al knap, maar dit ook een derde keer kunnen is niet voor iedere serieschrijver weggelegd. Dit boek kan zeker tippen aan het ijzersterke eerste deel. Ik vind het een veelzijdige en vernieuwende verhaallijn, terwijl de basis nog steeds hetzelfde is. Knap werk van Rachel Caine.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
