Wat een ontzettend lief, grappig en ontroerend boek!
[Recensie] Het verhaal gaat over Agaath, een vrouw van eind zeventig die pas haar man verloren heeft, en vriendschap sluit met Karim, een jongen van rond de achttien die na zijn eindexamen een tussenjaar heeft genomen om uit te zoeken wat hij wil met zijn leven. Twee tegenpolen die elkaar vinden door vooroordelen te laten varen en van elkaar leren open te staan voor andere manieren van leven, waardoor ze elkaar aanvullen en elkaars leven verrijken. Dit alles verteld in korte hoofdstukken, waarin het de schrijvers lukt om ondanks het zware thema, continu te zorgen voor lichtheid middels grappige scenes en een humoristische onderstroom.
Margôt Ros is onder andere bekend van het tv-programma Toren C. Tijdens een theatervoorstelling loopt ze tegen een ijzeren balk aan, waardoor ze hersenletsel oploopt. Over de gevolgen daarvan en de lange revalidatieperiode die daarop volgt, schrijft ze samen met haar partner en journalist Jeroen Kleijne het boek Hersenschorsing. Het samen schrijven bevalt het stel zo goed, dat ze besluiten een tweede boek te gaan schrijven. ‘Iets luchtigs en optimistisch’.
Hoe ze door korte scenes een duidelijk beeld van Agaath weten te schetsen is echt heel knap. Aan de ene kant krijgt het nukkige karakter van Agaath alle aandacht, haar vooroordelen en het niet verdragen van mensen om haar heen. Maar daar doorheen weten Ros en Kleijne steeds haar zachtheid en mildheid te weven, waardoor je als lezer meteen van haar gaat houden.
Hoe ze Karim weten neer te zetten als een zeer moderne ontwikkelde en vooral ook creatieve jongen, die zich inzet voor de maatschappij maar ook graag op stap gaat met zijn vrienden, sluit daar heel mooi op aan. En hoe hij de vooroordelen van Agaath ten opzichte van iemand met een niet blank uiterlijk luchtig weet te pareren, is gewoon ontroerend.
“’Met wie spreek ik?’ zegt een krachtige vrouwenstem aan de andere kant van de lijn. ‘Ik kan u helemaal niet verstaan. Praat eens wat duidelijker!’ Ze spuugt de woorden één voor één in zijn oor.
Karim aarzelt en stelt zich dan nog een keer voor. ‘Ik bel over de advertentie.’
Op zijn grijze transportfiets doorkruist hij de drukke winkelstraat. Zijn draadloze oortjes houden de geluiden van de stad buiten. Een bestelwagen laat hem voorgaan en Karim steekt zijn duim op.
‘Als dit zo’n telefoontruc is,’ vervolgt de vrouw, ‘dan ben je bij mij aan het verkeerde adres, jongeman. Ik heb ze allemaal op een rijtje, en mijn pincode gaat mee de kist in.’”
Agaath mist haar man Henri, die plotseling is overleden. Maar je merkt ook meteen dat er sprake is van oud zeer en je vraagt je af wat dat is. Is het omdat ze samen geen kinderen konden krijgen? Is het omdat Henri altijd alles bepaalde en erg dominant was?
Verleden
Ze duwt al haar vriendinnen van vroeger van zich af en gaat steeds meer drinken. Via een briefje dat ze ophangt in de supermarkt, komt ze in contact met Karim. Ze vraagt hem de zolder en alle spullen van Henri op te ruimen. Karim oordeelt niet, ook niet over haar drinkgewoontes. Als hij klaar is met het inpakken en opruimen, maakt hij vaak een praatje met haar en soms doen ze samen een spelletje. Op een dag vindt Karim een stapeltje brieven. Agaath raakt van slag door deze vondst, maar Karim weet geleidelijk aan tot haar door te dringen en stukje bij beetje vertelt Agaath wat haar vroeger is overkomen. Samen gaan ze op zoek naar haar verleden en net als je denkt te weten hoe het verhaal verder zal gaan, word je als lezer toch nog verrast!
In een kranteninterview zegt Ros: “Ik ben geen romanschrijver, echt niet, maar ik kan wel een mooi verhaal vertellen.” Hiermee doet Ros zichzelf en Kleijne te kort. Okay, zo nu en dan is het verhaal misschien wat ‘zoetig’ en verliest het soms wat aan vaart, maar Zeg maar Agaath is een zeer volwaardige roman, met duidelijke karakterschetsen en een mooi plot dat op een ingenieuze wijze ontrafeld wordt. Een liefdevol geschreven verhaal, waardoor je als lezer zowel Agaath als Karim in je hart sluit en beiden niet gauw weer zult vergeten.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
