Opleiding tot Zeis
[Recensie] Een wereld waarin de mens onsterfelijk is. Een wereld waarin de mens alleen dood kan gaan wanneer hij/zij gedorst (gedood) wordt door een Zeis.
De zestienjarige Citra en Rowan worden door Zeis Faraday uitgekozen om de opleiding tot Zeis te gaan volgen. Ze weigeren, want dit is wel het laatste wat ze willen. Zeis Faraday beredeneert echter “degenen die de opleiding tot Zeis het meest verachten, zijn het meest geschikt”.
Het is echter niet gebruikelijk dat een Zeis twee leerlingen aanneemt. Het gevolg hiervan is dat Citra óf Rowan gekozen zal worden en de winnaar de ander zal moeten dorsen.
Duister randje
De achterflap van het verhaal geeft al duistere kriebels. De wereld waarin dit verhaal zich afspeelt, is dezelfde als die wij kennen. Echter speelt het zich in de toekomst af, weet de mensheid alles en is er onsterfelijkheid gecreëerd. De enige manier waarop men kan overlijden, is door het toedoen van een Zeis. Alleen hierdoor word je als lezer al geprikkeld om het boek op te pakken en verder te lezen.
In het begin weet je weinig over Zeisen, onsterfelijkheid en de normen en waarden van mensen in deze wereld. Korte dagboekfragmenten en de nieuwsgierigheid naar het duistere in deze wereld zorgt ervoor dat je geïnteresseerd blijft in dit verhaal, ook wanneer er eigenlijk weinig gebeurt.
Leerlingen
De eerste helft van dit verhaal draait puur om de opbouw en het leren kennen van de wereld en de personages. Het voelt daarom wat traag, maar het is wel passend. We weten immers niks over deze wereld en uitleg is daarom welkom.
Hoe meer je te weten komt over deze wereld, hoe spannender dat het verhaal steeds wordt. Na de opbouw en het leren kennen van deze wereld wordt het probleem, dat Citra en Rowan tegenover elkaar geplaatst worden, steeds belangrijker. Je ziet het proces van beide leerlingen en begint je steeds meer zorgen te maken over hoe dit gaat aflopen. Neal Shusterman zorgt daarbij voor veel wendingen, waardoor het verhaal alle kanten op blijft gaan en het slotdeel enorm spannend is.
Monsters
De schrijfstijl van Neal Shusterman is erg mooi. De manier hoe hij wendingen in het verhaal verwerkt is uniek en bijzonder, telkens zit je er als lezer met je eigen vermoedens naast. Daarnaast lopen de zinnen soepel over in elkaar en leest met name het tweede gedeelte vlot weg.
Shusterman verwerkt ook de nodige humor in dit verhaal, op een manier waarbij deze hele wereld en situatie als ‘normaal’ aan gaat voelen. Het feit dat Zeisen de enige mensen op aarde zijn die het leven van een ander kunnen beëindigen is duister, maar de humor zorgt ervoor dat niet het gehele boek als duister wordt ervaren. Daarbij komen de meeste Zeisen als menselijk over, niet als ‘monsters’. De humor zorgt ook voor wat tempo in het verhaal. Het geheel leest daardoor prettig weg.
Neal Shusterman is een Amerikaanse jongeren auteur. In 2015 won hij de ‘National Book Award for Young People’s Literature’ met zijn boek Challenger Deep.
Goed eerste deel
Zeis is een goed eerste deel die je achterlaat met de wens dat deel twee spoedig uitkomt. Het verhaal laat je niet los en zorgt ervoor dat je, op het laatst, op het puntje van de bank gaat zitten. Het verhaal is een aanrader voor liefhebbers van distopian/ fantasy verhalen.
—
Eerder verschenen op Meerboekenblog2
