"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Zelfs als we zwijgen

Zaterdag, 10 april, 2021

Geschreven door: Marieke Nijkamp
Artikel door: Minca Huiberts

Of hebben sommigen zich verschuild achter de rol die ze aannemen tijdens het spel?

[Recensie] Ever, Finn, Liva, Carter en Maddy komen nog één keer samen in een verlaten hut om voor de laatste keer het spel te spelen waar ze zich de laatste jaren zo aan hebben toegewijd. Het weekend dat ze voor de laatste keer samen besteden is ervoor om afscheid te nemen van elkaar en van het spel. Daarna gaan enkele van hen ieder hun eigen weg. Maar het wordt geen ontspannen vriendenweekend zoals ze hadden gehoopt. Enkele van hun hebben namelijk nog zo hun geheimen en anderen durven elkaar nauwelijks meer te vertrouwen. Hebben ze elkaar door de jaren heen wel echt leren kennen zoals iedereen is? Of hebben sommigen zich verschuild achter de rol die ze aannemen tijdens het spel? Als het spel zich tegen hen keert en een dodelijke wending neemt, lijkt niemand meer te vertrouwen.

Het verhaal gaat vanaf het eerste hoofdstuk direct van start. De vijf vrienden zijn inmiddels al op weg naar het verlaten huisje en leggen een riskante weg af om daar te komen, zeker met twee leden die inmiddels wat slechter ter been zijn. In de eerste hoofdstukken wisselen de perspectieven elkaar tussen de vijf jongeren af en tijdens hun wandeling naar het huisje, kom je van elk van hen wel wat details te weten. Zo kom je er als lezer al snel achter dat elk van hen zijn of haar eigen problemen met zich mee draagt. De ene heeft een ongeluk gehad, de ander kan niet op tegen de verwachtingen van zijn familie. Je leest over onderlinge banden van vriendschap en vertrouwen die al dan niet een keer geschonden zijn. Ondanks dat het in het begin overkomt als een hechte vriendengroep, merk je al snel dat er door de jaren heen ook wel wat wrijving heeft plaatsgevonden. Ever is de verhalenverteller van de groep en vanaf het moment dat Ever zijn rol daadwerkelijk aanneemt, wordt het verhaal steeds spannender. Er gaan geruchten over een mysterieuze en op magie beruste moord die bij het huisje in de buurt heeft plaatsgevonden en gaande het verhaal komen er elementen uit deze moord terug in het eigen verhaal dat Ever verteld en dat de vrienden met elkaar beleven in het huisje en proberen op te lossen.

Terwijl de perspectieven elkaar af blijven wisselen, vinden er af en toe wat eigenaardige en verontrustende gebeurtenissen plaats. Zoals geluiden in het en rondom het huisje die de sfeer nog grimmiger maken. Tussendoor worden de personages verder uitgediept en kom je steeds meer over hen te weten. Wanneer er echt spannende en onverklaarbare gebeurtenissen plaatsvinden, vermindert de spanning en de vaart regelmatig door de gedachtegangen en gebeurtenissen uit het verleden waar het desbetreffende personage dan over na denkt. Toch wordt de spanning telkens weer terug opgebouwd. Het duurt overigens een hele poos voordat er echt iets gebeurd. Het midden van het verhaal is daardoor veruit het sterkst. En als daar dan de dodelijke wending ook nog eens bijkomt, kun je als lezer alleen maar raden naar wat er precies gebeurd is. Tussen deze gebeurtenissen door zijn de gedachten en sommige gesprekken soms wat aan de filosofische kant. De jongeren zijn bezig met het plannen van hun toekomst, terwijl ze nauwelijks weten welk pad ze willen gaan bewandelen.

Tegelijkertijd raakt het verhaal dat de jongeren spelen steeds onduidelijker en is het alleen maar afwachten wat het verhaal verder brengt. De uiteindelijke conclusie was helaas wel wat voorspelbaar en terwijl het verhaal op een eind loopt, zijn de gedachten en gesprekken filosofischer dan ooit. De diversiteit van de personages wordt veelvuldig benadrukt wat niet zozeer storend is maar wel iet wat overdadig aanvoelt. Ze zijn verder nauwelijks bezig met wat er zojuist allemaal is gebeurd in dat huisje en wat ze hebben meegemaakt. Ze zijn nog steeds gefocust op de weg die ze willen gaan bewandelen. Op zich een bijzondere manier van coping, want het geeft je als lezer ook een heel andere kijk op het verhaal. Met hier en daar een doorbraak of verandering in hun beslissingen en toekomst beeld, lijken de personages verder niet bijster veel veranderd. En daar waar je verwacht dat de auteur nog uiteindelijke uitkomst van het verhaal zou hebben toegevoegd, eindigt het verhaal redelijk abrupt.

Boekenkrant

Een mysterieus, eigenaardig en spannend verhaal over een groep jongeren die een bepaalde periode van hun leven willen afsluiten, maar daar eigenlijk nog niet helemaal klaar voor blijken te zijn. Met redelijk wat filosofische en langdradige passages komt het verhaal niet geheel tot zijn recht.

Eerder verschenen op My Winged Books

Boeken van deze Auteur:

Zelfs als we zwijgen