Het wel en wee in het huis van de nukkige baas Ramsay is de rode draad van dit verhaal
[Recensie] Zoek de zon op is het tweede deel uit de Happy Ever After serie van Jenny Colgan. Een luchtige feelgoodroman dat zich voornamelijk afspeelt op een rustige, pittoreske locatie in Schotland.
Alleenstaande moeder Zoë vertrekt met haar zoontje Hari uit het drukke en lawaaierige Londen. Ze gaat werken als oppas en kijkt verheugd uit naar de kansen die ze daar zal krijgen. Bij aankomst treft ze echter een humeurige baas en een drietal vervelende, onbeschofte kinderen aan. Al snel vraagt ze zich af of dit wel de juiste beslissing is geweest. Hoewel ze erg twijfelt, gaat ze de uitdaging aan. De prachtige omgeving en de attente lokale boekverkoopster Nina zorgen ervoor dat ze zich steeds meer thuis gaat voelen. Is dit genoeg om in Schotland te blijven of lonkt het levendige Londen toch steeds meer?
Jenny Colgan is een ster in het omschrijven van de omgeving en ook de sfeer benoemt ze zo duidelijk dat je het als lezer echt beleeft zoals het daar is. Het eerste boek, Op goed geluk, in deze reeks speelt zich ook af in deze regio, maar de auteur weet de omgeving toch erg verrassend en vernieuwend neer te zetten. Ook de ambiance, rondom en in het huis waar Zoë verblijft, is zeer nauwkeurig omschreven zonder dat het voelt als een opsomming van details.
Het boek is prima los te lezen van deel één, maar het is zeker aan te raden om te beginnen met het eerste deel. Verrassend aan dit boek is namelijk de zeer secuur verweven verhaallijn van Zoë met Nina. Nina is de hoofdpersonage uit deel één en Zoë uit dit deel. Het is erg knap dat deze personen samen komen en je niet echt afscheid hoeft te nemen van Nina die velen in hun hart hebben gesloten na het lezen van Op goed geluk.
Het wel en wee in het huis van de nukkige baas Ramsay is de rode draad van dit verhaal waarbij vooral het doorzettingsvermogen van Zoë uitblinkt. Zelf zou je waarschijnlijk allang vertrokken zijn maar gaandeweg krijg je zeker respect voor haar. Ook haar diepgaande moedergevoelens tonen aan dat ze een sympathiek en zorgzaam karakter heeft.
Hoewel het boek zeer vlot leest en moeilijk weg te leggen is, is het feelgoodgevoel minder aanwezig dan in haar vorige boek. Vooral in het begin van het boek vraag je je af of het wel goed gaat komen met Zoë, omdat er veel tegenzit. Ook door het verhaal heen zijn er best veel momenten waarbij negativiteit de overhand heeft. Toch wil je graag verder lezen. Dit komt waarschijnlijk door de empathie die je voelt naar de hoofdpersoon toe. Onderwerpen als zelfbeschadiging en drugsgebruik zorgen ook niet voor een prettig gevoel, hoewel de auteur dit zeer reëel afschildert. Je voelt de radeloosheid, woede en uitputting.
De titel van het boek is me niet geheel duidelijk, wat in het voorgaande boek wel het geval was. Hoewel je ‘de zon’ op meerdere manieren kan interpreteren, zoek ik nog naar de logica. Wat kenmerkend is voor de Happy Ever After serie is de liefde voor boeken die verweven is in deze reeks. Op een genuanceerde manier worden bekende boeken benoemt en uiteraard is de ‘boekenbus’ uit Op goed geluk wederom aanwezig.
Het verhaal komt dichtbij de lezer omdat het erg geloofwaardig over komt en het echte leven nabootst. De vele belevenissen, prille liefdes, jaloezie, gebroken gezinnen en de daarbij komende emoties vullen de pagina’s van het boek.
Door de combinatie van het prachtige Schotland, de grote aanwezigheid van boeken en de (meestal) prettige personages in het verhaal krijgt dit tweede deel van mij 3,5 ster. Ik kijk erg uit naar deel drie Eindeloos dichtbij dat in augustus zal verschijnen.
“Woorden zeggen soms niets, stilte juist alles.”
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
