Het wordt nergens boeiend
[Recensie] Stephanie Danler verhuisde op haar tweeëntwintigste van een klein stadje naar New York om daar een nieuw leven op te bouwen. Ze vond een baan als serveerster in een bekend restaurant en zeven jaar later schreef ze over die periode de roman Zoetbitter. Het is een zogenaamde ‘coming-of-age’ roman geworden. Daar is geen goede Nederlandse vertaling voor maar het is simpelweg de beschrijving van het volwassen worden. Danler heeft ervoor gekozen om een roman te schrijven en geen autobiografie. Veel van wat ze in het boek beschrijft is gebaseerd op haar eigen ervaringen, maar de personages zijn allemaal verzonnen. De hoofdpersoon is Tess, een plattelandsmeisje dat zich in het begin nauwelijks staande kan houden in het luidruchtige ruwe New York. Langzaam maar zeker vindt ze haar weg in het restaurantleven. Een oudere collega ziet ze als haar steun en toeverlaat en ze wordt verliefd op de beeldschone barman Jake.
Zoetbitter werd in Amerika een groot succes, met name vanwege de manier waarop Danler over voedsel schrijft en de link legt tussen culinaire en seksuele genoegens. Het verhaal is in de ik-vorm geschreven en Tess babbelt er het hele boek lustig op los. We wisten al dat ze uit een klein provinciestadje kwam en gedurende het lezen blijkt dat Tess weinig tot geen levenservaring heeft. Zaken die voor veel mensen heel normaal zijn en in de restaurant wereld al helemaal geen opzien baren, zijn voor Tess heel bijzonder.
Het is raadselachtig waarom dit boek zo snel een bestseller is geworden. Het kabbelt en babbelt zonder enige kennis van zaken maar door en door. Het verhaal boeit nergens echt en de lezer zal zichzelf af en toe moeten dwingen om door te lezen. De neiging om het boek weg te leggen en het later nog eens te proberen wordt groter naarmate je verder in het verhaal komt. Het blijft ook onduidelijk welke richting het uitgaat. Er is geen plot en geen duidelijk einde. Tess is een jonge maar vooral naïeve vrouw zonder levenservaring en ze is niet in staat om het dagelijks leven in de grote boze buitenwereld in de juiste proporties te zien. Laat staan te beschrijven.
Haar kennis van culinaire zaken is nihil en haar fascinatie voor wijn, oesters en seks erg overdreven. Zoetbitter is een typisch voorbeeld van een boek dat door de aandacht in de media een succes is geworden. Wellicht dat jongere vrouwen dit boek met interesse zullen lezen. De oudere volwassen lezer die graag een boeiend en goed geschreven boek leest over de culinaire wereld of het leven van een jonge vrouw in een grote stad, doet er goed aan een andere keuze te maken.
—
Eerder verschenen op Hebban.nl
