Een mooie feelgood die een reeks van drie waardig afsluit
[Recensie] En ook het derde deel van deze trilogie mag ik lezen. Ik las eerder al De zomer waarin alles veranderde en Een zomer zonder jou van Jenny Han.
Waar Belly in de eerste twee delen niet goed wist wat ze aan moest met al haar gevoelens weet ze het in dit deel wel. Ze wil Jeremiah, hij is er altijd voor haar, hij kent haar door en door en zal haar nooit laten vallen. In tegenstelling tot Conrad. Maar waarom blijft er dan toch altijd dat warme gevoel jegens Conrad wanneer ze met z’n tweetjes zijn.
Jeremiah lijkt echt perfect. Hij maakt de stomste fout die een jongen kan maken en hierdoor is Belly genoodzaakt om al haar gevoelens eens goed onder de loep te nemen. Ze moet beslissen waar haar hart ligt.
Ze maakt hierin een keuze die haar moeder niet tolereert. En dit zorgt bij Belly voor veel verdriet. Maar zo stijfkoppig als dat ze is, dat weten we al van de vorige twee verhalen, blijft ze voet bij stuk houden ondanks de pijn die ze voelt. Gaat deze relatie tussen moeder en dochter nog goed komen?
Waar we in deel twee vooral lezen over de manieren van rouwen om Susannah. Hebben we het er in dit deel amper over. We leven twee jaar later en iedereen heeft het op zijn of haar manier een plekje kunnen geven. Je merkt dat dit het laatste deel is, tijdens het lezen krijg ik het gevoel dat er bepaalde dingen afgesloten gaan worden.
Vriendschappen staan bovenaan. We lezen vooral over Jeremiah en Belly en krijgen hierdoor ook een kijkje in hun leven. Ze wonen beide op de campus en zien elkaar daardoor veel. De vriendengroep lijkt echter wel los van elkaar te zijn waardoor het altijd de jongen met de jongens is en het meisje met de meisjes. Aan het eind komen deze vrienden pas echt met elkaar in aanraking voor mijn gevoel. Ze kennen elkaar dan wel al doordat ze op dezelfde school zitten.
In dit derde deel lezen we ook hoofdstukken vanuit Conrad. Ik vind zijn personage wel fascinerend. Hij is op zijn eigen manier omgegaan met de dood van zijn moeder en het plekje geven ervan. Hierdoor lijkt het alsof hij arrogant is, maar naarmate je in zijn gedachtes mee mag lezen, krijg je in de gaten dat dit allemaal hoorde bij het wegstoppen van zijn verdriet en is dit helemaal niet de man is die hij wil zijn.
Het is tijd geworden voor Belly om voor eens en altijd te beslissen aan wie haar hart toebehoort. En dit gaat niet zonder slag of stoot. Zonder glimlach of tranen. Een mooie feelgood die een reeks van drie waardig afsluit. De schrijfstijl heb ik als zeer prettig ervaren en het verhaal voelde realistisch. Ik geef dit laatste deel dan ook 4 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
