Een bloedstollende thriller boordevol actie
[Recensie] Op een industrieterrein in Zaandam worden er vier dode lichamen gevonden. Hoofdinspecteur Neli Panka moet de zaak onderzoeken, dit samen met ex-commando Eugène Hamer. Het is een bizarre zaak die veel vragen oproept. Gaat het om een afrekening, of een rituele moord? Wanneer kort daarop een autobom ontploft op het Dam, is het nog onduidelijk of er een verband is tussen beide cases. De bomaanslag wordt even later opgeëist door De Discipelen van De Brandende Dageraad. Er wachten Hamer en Panka een grote klopjacht om de leider, de ‘Jakhals’, te vinden. Het is een van de gevaarlijkste terroristen van Europa. Zijn motto luidt: “Pak me, voordat de volgende bom afgaat…”
Met Zonder genade heeft Johan Andersen een bloedstollende thriller boordevol actie neergezet. Het is hiermee ook het tweede deel met het duo Hamer en Panka. Het vorige boek Dodenstoel was al heel spannend, en dit boek doet hier nog een schepje bovenop.
Het boek begint met een in cursief gedrukte proloog die onmiddellijk een bepaalde onderhuidse spanning laat voelen. In het daarop volgende eerste deel ligt de aandacht vooral op de gepleegde moorden en aanslagen, alsook de hernieuwde samenwerking van Eugène Hamer en Neli Panka. De nieuwsgierigheid van de lezer wordt hier voortdurend geprikkeld. Daarna schakelt het verhaal nog enkele versnellingen hoger, en blijft het dit razendsnelle tempo aanhouden tot het einde. Ook de spanning gaat vanaf dan pijlsnel omhoog, en bouwt nog verder op tot aan de zinderende ontknoping. Enkel de veelheid aan personages kan, vooral in het begin, bij sommigen wat roet in het eten gooien wat concentratie en snelheid betreft.
Net als in het vorige boek zit ook dit keer de plot weer subliem in elkaar. Het concept van terrorisme doet het altijd erg goed, en blijft nog steeds een actueel thema. De opbouw gaat heel geleidelijk, waarbij we slechts mondjesmaat meer te weten komen over wie deze mysterieuze en vooral gevaarlijke terrorist met de bijnaam Jakhals nu is. Met een aantal onverwachte wendingen is het einde toch wel verrassend.
Zonder genade presenteert zich als een literaire thriller, maar eigenlijk past het genre actiethriller beter bij het boek. Doordat het rond een terroristische organisatie draait, komen er de nodige geheime veiligheids- en inlichtingendiensten aan te pas. Waarbij het kenmerkend is dat deze diensten weliswaar met elkaar samenwerken, maar dat ze elkaar ook tegelijk ook sterk wantrouwen. Ze doen niets zonder reden en niets voor niets. Eigen gewin primeert nog steeds. Dit maakt het verhaal extra spannend en gelaagd, en zorgt tevens voor spectaculaire actiescènes. Soms lijkt het wat overdreven, maar in werkelijkheid past het perfect in dit verhaal.
Hamer en Neli mochten we al leren kennen in Dodenstoel. Hamer is nog steeds de vastberaden ex-commando die perfect weet wanneer hij wat moet doen. Zelfs als dit niet altijd volgens de letter van de wet is. Neli is voorzichtiger, ze is namelijk ook nog moeder van een tiener. Beiden kunnen het goed met elkaar vinden, en ze kunnen steeds beter samenwerken. Daarnaast evolueert Neli enorm gedurende het verhaal, zeker als ze op een gegeven moment bij het team van Hamer wordt gevoegd. Zo zie je als lezer een andere en hardere kant van haar.
Johan Andersen heeft een heel aangename en beeldende schrijfstijl. Daardoor leest het verhaal heel vlot en zie je de gebeurtenissen zo voor je ogen gebeuren. De korte hoofdstukken, vooral naar het einde toe, helpen hier ook aan bij. Je merkt ook dat Andersen weet waarover hij schrijft als hij het heeft over de verschillende geheime diensten en militaire activiteiten.
Na het fantastische debuut van Dodenstoel was ik heel erg benieuwd naar het tweede boek met de personages Hamer en Panka. Zonder genade heeft mij absoluut weten te overtuigen. Een ijzersterke verhaallijn met een ingenieus plot, waar ik enorm van heb genoten. Soms was het wel even nadenken met de vele personages en geheime diensten, maar al snel zit je in de flow van het verhaal. Waarna ik op het puntje van mijn stoel zat tot op het einde. Johan Andersen heeft uitstekend werk geleverd met zijn tweede boek, daarom geef ik Zonder genade een welverdiende 4,5 sterren!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
