"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Zonder zintuigen

Zaterdag, 5 september, 2020

Geschreven door: Ed James
Artikel door: Denise de Groot

Meeslepende thriller mist intrigerende hoofdpersoon

[Recensie] Als er een seriemoordenaar aan de gang is, is het voor een politiecorps duidelijk dat er actie ondernomen moet worden. Maar als een serieontvoerder toeslaat, is actie van de politie minder vanzelfsprekend. Zeker als de slachtoffers gewoon weer vrij worden gelaten. Zonder zintuigen begint met een al wekenlang vermiste vrouw die zwaargewond langs een autoweg wordt aangetroffen. De politie tast in het duister, want de vrouw praat niet. Het is daarom moeilijk om erachter te komen of het gaat om een misdrijf. Wanneer er enkele dagen opnieuw een vermist persoon wordt gevonden, begint het te dagen dat er iemand een spel speelt. 

Zonder zintuigen is het eerste deel in een nieuwe reeks geschreven door Ed James, die ook discjockey, presentator en journalist is. Zonder zintuigen is het eerste boek van hem dat vertaald is in het Nederlands. Meerdere thrillerseries voeren rechercheurs op die je volgt in hun bevindingen. In deze serie heeft Aidan Corcoan, die inderdaad rechercheur is, de hoofdrol. Hij werkt samen met forensisch psycholoog Marie Palmer. Ik vond het erg verfrissend om te lezen hoe een forensisch psycholoog te werk gaat. Marie geeft een hele andere kijk op de zaak en helpt je om de daders beter te begrijpen. Wat mij betreft een goede toevoeging. 

Verschrikkelijke dingen

Je leest voornamelijk uit het perspectief van Aidan, maar soms krijg je een kijkje vanuit de ogen van een slachtoffer. De dader doet verschrikkelijke dingen met ze en deze stukken lieten mij echt goed huiveren. Zo krijgt één van de slachtoffers dagenlang hetzelfde liedje te horen, op keihard volume. Een ander slachtoffer wordt uitgehongerd. Compliment dus voor Ed James, die dat goed beschreven heeft. 

Boekenkrant

Als er een boekenreeks is, waarbij je dezelfde rechercheur een tijdje volgt is het leuk om de desbetreffende rechercheur beter te leren kennen. Omdat je vanuit de derde persoon leest, vond ik dit tegenvallen. Je krijgt een klein lijntje over Aidan die pijn heeft in zijn heup en liever niet naar een bepaalde stad wil, maar er wordt verder niet veel over verteld. Misschien komt dit in de toekomstige delen naar voren, maar nu waren die lijntjes voor mijn gevoel overbodig. Ik ben benieuwd naar de volgende boeken in deze reeks. Ik wil graag weten hoe de band tussen Aidan en Marie zich verder ontwikkelt. 

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles