Hoe meer mensen hoe meer rommel… eh vreugd!
[Recensie] Dit boek trok vooral mijn aandacht door de voorkant. De cover van Zootje ongeregeld is heel vrolijk en nodigt echt uit tot lezen. Je ziet namelijk een huis waar veel te veel mensen in wonen. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, waardoor ik veel zin had in dit boek.
En Zootje ongeregeld gaat over Tore en haar familie. Tore woont namelijk met haar familie in een ontzettend rommelig huis. Er wonen niet alleen familieleden, maar bijvoorbeeld ook studenten of verstekelingen. Hartstikke gezellig zou je denken, maar daar denkt Tore anders over. Het huis is namelijk altijd een rommeltje. Wat niet perse haar probleem is, maar het wordt wel haar probleem als klasgenoten vanwege de rommel niet meer bij haar mogen spelen. Tore gaat aan de slag en begint met opruimen. In plaats van alles uitzoeken besluit Tore om maar gewoon alles weg te gooien. Super slim, totdat de adoptie papieren van Ole, haar broertje, kwijt blijken te zijn.
Iris Boter is schrijver en illustrator en heeft ruim 130 boeken op haar naam staan. Hieronder vallen zowel kinderboeken als boeken voor volwassenen. In haar nieuwste boek Zootje ongeregeld heeft ze een grappige situatie geschetst. Namelijk een overvol huis. Ook al woon je zelf niet in een groot huis, toch is dit boek herkenbaar geschreven. Tore is namelijk een normaal meisje. Iris Boter weet het voor elkaar te krijgen dat je met Tore meeleeft en dat je de verschillende familieleden in je hart sluit. Dat komt doordat de personages allemaal een eigen karakter hebben.
Het verhaal is soms ietwat chaotisch, al past dat ook wel bij de situatie. Ik had het wel fijn gevonden als er een overzicht van de personages bij had gezeten. Soms was het lastig om al die mensen uit elkaar te houden.
Er zitten veel leuke elementen in het boek. Zo is het verhaal grappig, omdat zoveel mensen in één huis best wel wat problemen opleveren. Het verhaal is spannend, want het lijkt er op dat Ole, het broertje van Tore, voorgoed weg moet als ze de adoptiepapieren niet vinden en als laatste is de schrijfstijl van Iris Boter erg beeldend. Kortom een leuk verhaal dat geschikt is voor kinderen vanaf 8 jaar.
Wat ik ook een pluspunt vindt, is dat Tore dyslexie heeft. Er wordt hier veel aandacht aan geschonken in dit boek en de boodschap is dat je je er niet voor hoeft te schamen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
