[Recensie] Toen Juf Ans op de mat viel was ik blij verrast door de cover. Je ziet de juf afgebeeld vanuit een zijaanzicht. In haar haren draagt ze verschillende schrijfaccessoires. Dit kan ik wel goed linken aan een juf, dus zeker goed gevonden.
Wij lezen dit verhaal vanuit het perspectief van juf Ans, een 63 jarige docente Nederlands. Ze heeft haar hart op de goede plaats en sluit iedere slungelige MAVO puber van De Nassau in Breda in haar hart. Ans is getrouwd met Rene en ze hebben vijf huisdieren. Ieder dier heeft een ander karakter en Ans weet er leuk over te vertellen. Ik heb echt het idee dat ik buiten de kinderen waaraan zij les geeft ook de huisdieren heb leren kennen in dit boek. Over haar man krijgen we ook het een en ander te weten, maar je merkt dat het verhaal vooral over Ans en haar leerlingen gaat want deze worden veel meer uitgewerkt.
Het verhaal is verdeeld in verschillende hoofdstukken. Ieder hoofdstuk leer je weer een beetje meer over Ans. Hoe zij in het leven staat en vooral hoe ze over bepaalde dingen denkt. De humor tijdens de lezen heeft me enorm verrast.
‘Ans houdt de vaart er graag in. In een grijs verleden reed ze in een BMW, maar verkocht die auto binnen een jaar. De onderhoudskosten werden haar te gortig. “En ik reed veels te hard. De bekeuringen waren sneller thuis dan ik”.’ Pagina 9.
Ans is dan wel al op leeftijd, maar niets in dit verhaal laat dit zien. Op het feit na dat ze vijftien pillen per dag en een grote dosis insuline nodig heeft om de dag door te komen. De manier zoals Ans wordt neergezet zorgt ervoor dat ik me haar voor de geest kan halen, ze komt echt tot leven. Ans geeft graag les maar wil ook dat de leerlingen lol hebben in haar lessen. En hier zorgt ze wel voor. Is het niet door een film die ze tijdens de les kijken, dan is het wel door de gevatte opmerkingen die ze kan maken naar haar leerlingen toe. Ze vindt het lesgeven leuk, wil de kids graag iets bijleren. Ze is zeker niet iemand die blij is met alle nieuwe vormen van verbetering in het onderwijs. Ze kan redelijk overweg met haar computer, alleen maar omdat ze alles uitprobeert. Maar ze is van mening dat zoals het vroeger was het beter was.
Op de flaptekst kwam naar voren dat we in dit verhaal ook zouden meemaken hoe juf Ans om gaat met Corona. Helaas vond ik dit relatief weinig, want als je het benoemd vind ik ook dat je er iets mee moet. Ik vond het wat te oppervlakkig waardoor ik de vermelding op de achterflap niet relevant vind.
Mark van der Werf is een nieuwe auteur voor mij, ik heb nog nooit iets van hem gelezen. Dit verhaal is op zo’n luchtige manier en vol humor geschreven dat ik nu zeker nog eens om zal kijken wanneer ik een nieuw boek van hem voorbij zie komen.
Ik heb genoten van het boek maar vond het soms storend dat ik niet goed wist tegen wie Juf Ans aan het vertellen is. Voor mij is het niet duidelijk of het een observatie is van Mark of dat hij haar geïnterviewd heeft. Voor mijn gevoel is het geen interview dat uitgewerkt is. Verder kon ik de humor enorm waarderen in dit verhaal. Ik geef dit boek 3,5 ster.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
