Romans voor jongedames
“Dit is een mooi boek, pap”, zei oudste dochter over Als ik blijf van Gayle Forman. En inderdaad een prachtig boek voor jonge dames van rond de 14. Over een meisje dat net verliefd is, net een beetje weet hoe ze een aantal zaken wil aanpakken, net heeft uitgezocht wie ze wil zijn en hoe dat misschien wel zou moeten. En dan gebeurt er een vreselijk ongeluk waardoor alles weer zijn kop komt te staan. Ik vond het een ontroerend boek, niet sentimenteel, goed gedoceerd, invoelbaar. “Pap, je hield het weer niet droog, hè”. Nee, waarom zou ik, als ik iets moois lees, wat mijn dochter mooi vindt en waardoor ik haar weer een beetje beter snap (#biografischlezen).
Nog een lijntje. In het boek is de vader een voormalige punk (herkenbaar), maar de dochter uit het boek houdt van Yo-Yo Ma en speelt zelf ook cello (dat heb ik ook nog eens een paar jaar geprobeerd). Ik heb oudste dochter enkele nummers laten horen van Bach en Gershwin, daar moest ze wel erg aan wennen. Het boek eindigt met het prachtige Il – Andante con moto e poco rubato, een van de Three Preludes uit 1926, van Gershwin. Zo brengen we de jeugd ook nog wat cultuur bij.
Wel vraag ik me af hoe het toch zou zijn geweest als dertig of veertig jaar geleden dit soort boeken, young adult boeken noemen ze dat, waren voor de jongedames van toen. Goede boeken die gaan over problemen van opgroeiende puberdames, over wie ze zijn en mogen zijn, over de enorme hoeveelheid onzekerheden en dat klein beetje zekerheden dat meisjes hebben als ze net starten op de middelbare school en dat je daar toch goed uit kunt komen, als je maar durft en doet en initiatief neemt, als je maar kijkt naar hoe oudere dames het hebben aangepakt. Ik kan me niet herinneren dat mijn zus boeken tot haar beschikking had die echt gingen over waar zij mee bezig was, of liever waar zij zich druk om maakte. Wel waren er die stompzinnige romannetjes over passieve paardenmeisje die dan de ware vinden, brrrr. Oké, je had wel De Vijf en Pipi Langkous, waar in ieder geval wat stoerdere dames centraal stonden. Daarvoor hebben we nu de Hunger Games en Divergent – de laatste serie lees ik nu met jongste dochter. Maar boeken die echt aansloten bij de jonge meiden van toen, nee. Of vergis ik me?
