Op de eerste dag van het nieuwe jaar heb ik al heel wat mensen ‘een gelukkig nieuwjaar’ toegewenst. Natuurlijk als eerste de mensen die het dichtst bij me staan, maar ook mensen die ik in de loop van de dag tegenkwam. In de lift, op straat… je kent het wel. En er zullen er nog heel wat volgen. Ik wil er wel even bij vermelden dat ik het persoonlijk niet erg vind dat de verplichte drie zoenen door Corona verdwenen zijn, maar dat terzijde.
Het komt als vanzelf je mond uit. Gelukkig Nieuwjaar. Maar wat is nou eigenlijk geluk.
Als ik het opzoek in het woordenboek staat er gunstige loop van omstandigheden en aangenaam gevoel van iemand die zich verheugt. Duidelijk, toch? Maar toch denk ik aan meer. Als je aan tien verschillende mensen zou vragen wat ze verstaan onder geluk, zou je zo maar tien verschillende antwoorden kunnen krijgen.
Ik denk wel dat de meesten gezondheid als eerste noemen. En dat is logisch. Als je pijn hebt, lichamelijk of geestelijk, is geluk vaak ver te zoeken. Ziekte kan je zo bezighouden dat de lichtpuntjes van het leven naar de achtergrond verdwijnen. Denk dat iedereen dat wel eens heeft meegemaakt, persoonlijk of bij iemand die je lief is. Gezondheid dus. Maar wat nog meer?
Liefde. Ja, dat is ook vaak iets wat mensen noemen. Iemand die om je geeft, die naast je staat in het leven. Misschien niet eens romantisch, maar gedeelde smart is halve smart en genieten doe je vaak dubbel als je het samen met iemand anders doet. En omgekeerd telt dat natuurlijk ook. Iemand moeten missen van wie je houdt kan je breken. Rouw, liefdesverdriet… ook dat hoef ik niet uit te leggen.
Geld. Zou dat geluk brengen? Ik denk het niet. Misschien wel juist niet. Geld maakt niet gelukkig. We zien in de media genoeg voorbeelden van mensen die financieel rijk zijn, maar diepongelukkig zijn. Aan de andere kant, als je geldzorgen hebt is het leven vaak moeilijk. Slapeloze nachten vol gepieker liggen op de loer. Dus ik snap best dat mensen geld als een weg naar geluk zien. Ik roep altijd dat ik niet hoef te zwemmen in het geld, maar pootjebaden is lekker.
Wat verder? Een fijne baan misschien. Een doel in het leven. Iets om naar uit te kijken. Lichtpuntjes!
Ik herken geluk eigenlijk meer in geluksmomentjes. Gewoon in het normale, dagelijkse leven. Meerdere dingen die samenkomen. Natuurlijk is mijn geluk enorm afhankelijk van het welzijn van de mensen om mij heen. Mijn lief. De kinderen. Kleinkinderen. Ik las eens ergens dat een moeder zo gelukkig is als haar ongelukkigste kind. Prachtig. En waar!
Ik ben niet iemand van de verre reizen en de dure etentjes. Ik ben een huismus. Ik kan gelukkig worden van muziek. Een mooi boek. Een spontane knuffel van de kleinkinderen. Om vier uur ontspannen met een glas wijn. Als er dan even niets speelt, alles rustig is, dan denk ik… dit is een geluksmomentje.
Of een lekkere middag op mijn zonnige balkon, waar alles groeit en bloeit. Wandelen op het strand. De kleine dingen dus. Maar dat is persoonlijk. En zo heeft iedereen wel iets. Momenten waarop je beseft… ik ben gelukkig!
Geluk is dus niet zomaar even samen te vatten in een korte zin. Ook niet in een column. Het is er zo maar opeens…. en het kan ook zo maar opeens weg zijn. Het leven is een achtbaan.
Dus laten we leren om te genieten van de momenten waarop het goed gaat. En het op dat moment ook te beseffen. Proberen dankbaar zijn. Ik denk dat je zo in het leven moet staan.
En als het dan even tegenzit, als het donker is, als er pijn is, probeer dan te beseffen dat ook dat tijdelijk is. Het is heus niet makkelijk, maar de achtbaan gaat ook weer omhoog. Echt! Durf daar maar op te vertrouwen.
Rest mij alleen nog om jullie allemaal een jaar vol geluksmomentjes toe te wensen.
Maak er wat van!
ASTRID – 1 januari 2022
