Haar leven lang zoekt Claudia de Breij naar woorden om de wereld te
begrijpen, orde te scheppen in de chaos om haar heen. Meestal krijgen die
woorden vorm in theatershows, boeken en columns, maar ook in tientallen
liedjes en gedichten. De meeste zijn bedoeld als onderdeel van een plaat
of show, maar vaak ook zijn het gedachten en ideeën die er simpelweg maar
moeten zijn, als een hart onder de riem van de onzekeren, de dromers, de
verwachtingsvollen. Ze schrijft in de volle breedte, over oorlogen, ziekte en
dood, maar ook over haar kinderen, ouders, nieuwe & oude vrienden – en
vaak en graag over de liefde. Al die woorden zijn nu voor het eerst bijeen
gebracht in Vasistas, als steun voor iedereen die elke dag weer probeert
de wereld te bevatten.