Anderhalve maand geleden kondigde schrijver Tine Versteegh in Bazarow Magazine een bijzonder manier aan van het publiceren van een roman. Haar roman Het huis aan de singels was slechts drie weken te bestellen. In het magazine legde ze uit waarom: “Ik heb gekozen voor een zo duurzaam mogelijke oplossing. Mensen bestellen het boek in de voorverkoop en na drie weken laat ik precies het aantal boeken drukken dat verkocht is.” Je zou deze vorm van publiceren Printing Post Demand kunnen noemen. Inmiddels is het boek in productie en Versteegh is tevreden over het resultaat: “Er zijn weliswaar geen duizenden boeken besteld, maar dat is voor een debuut van een onbekende auteur in de voorverkoop ook totaal onrealistisch. Dat het aantal toch in de honderden liep, had ik niet durven dromen. Ik was blij met iedere bestelling die binnenkwam en helemaal met de mensen die zóveel vertrouwen in me hebben dat ze zelfs meerdere exemplaren bestelden.”
Het boek valt uiterlijk 15 juli bij de lezers op de deurmat. 
Het huis aan de singels gaat over de jonge vrouw Daphne. Tijdens een tripje naar de Wadden gaat er iets mis in de driehoek die Daphne tot dan toe met haar ouders vormde. Alles begint te schuiven. Herinneringen komen boven: mooie herinneringen aan de roemruchte salons die haar ouders hielden in hun huis aan de singels en aan de reizen die ze met z’n drieën maakten. Maar ook gitzwarte herinneringen, die ervoor zorgen dat Daphne los probeert te breken uit die driehoek. Het huis aan de singels is een roman over een zorgvuldig weggestopt familiegeheim, het menselijk onvermogen, de kwetsbaarheid van een opgroeiend meisje en de dunne lijn tussen geloven en weten.
Of er een tweede druk komt laat Versteegh afhangen van de lezerreacties op de eerste druk. Dat zal dan weer gaan via Printing Post Demand. Inmiddels werkt Versteegh aan een tweede roman. De titel is nog niet bekend. Of ze ook voor haar tweede boek kiest voor deze vorm van publiceren weet ze nog niet. “Ik weet niet of ik nu wel iedereen heb bereikt bij wie dit verhaal resoneert, of genoeg mensen van de roman hebben gehoord. Ik ga daar rustig over nadenken. Maar eerst die tweede roman maar eens rustig afschrijven.”
—
Roeland Dobbelaer