[Nieuws] Schrijver Remco Campert overleed in de nacht van 3 op 4 juni in zijn woonplaats Amsterdam op 92-jarige leeftijd, zo maakte zijn uitgeverij De Bezige Bij vandaag bekend: “Namens de familie Campert delen wij u mede dat Remco Campert, dichter, schrijver en columnist, afgelopen nacht in zijn woonplaats Amsterdam is overleden. Hij is tweeënnegentig jaar geworden. Hiermee verliest de Nederlandstalige literatuur een virtuoos auteur en een van haar meest geliefde schrijvers. Uitgeverij De Bezige Bij is intens bedroefd en diep getroffen door zijn dood.” Uitgever Francien Schuursma voegde daar aan toe: “Remco Campert was ruim zeventig jaar onlosmakelijk verbonden met onze uitgeverij. Zijn vriendschap en zijn loyaliteit aan ons huis waren voor ons van onschatbare waarde en zullen blijvend worden gekoesterd. Decennialang heeft zijn werk lezers geïnspireerd en ontroerd. Het is mijn stellige overtuiging dat de woorden van Remco Campert, ook voor toekomstige generaties, springlevend zullen blijven.”
Lees hier het volledige bericht van de uitgeverij.
Bij wijze van hommage volgt hier een overzicht van citaten uit recensies van Camperts boeken op Bazarow en de voorlopers De Leesclub van Alles en Recensieweb:
Daan Stoffelsen (2010) over Om vijf uur in de middag: “De nieuwe Campert is geen roman, een ijzersterke verhalenbundel evenmin, maar een lang, indrukwekkend verhaal in aangenaam gezelschap van andere verhalen. […] Dit is literatuur, dit is de moeite waard, dit blijft. Alleen om dit verhaal al moeten we Campert blijven volgen, schaduwen, in al zijn gedaantes van jongeling tot oudere schrijver.”
Jannie Trouwborst (2016) over de bundel Zonder roken bij mij geen poëzie: “Campert heeft altijd gezegd dat hij vooral een dichter is en veel minder een schrijver. Aan zijn liefde voor de poëzie geeft hij zich in deze bundel dan ook volledig over. Maar dat hij daarnaast toch een begenadigd schrijver blijft, blijkt uit de verbindende teksten tussen de citaten. Humor, relativisme, melancholie, het zijn bekende en geraffineerd toegepaste elementen. Dat maakt dat zelfs een bundel met heel veel slechts gedeeltelijk geciteerde gedichten, toch prettig leest.”
Miriam van Klinken (2022) over Camperts debuut Het leven is verrukkelijk: “Dit boek is vurrukkulluk. Een woord met een samenstelling van klanken die je alleen begrijpt als je deze een paar keer hardop uitspreekt. Campert lijkt zich te baseren op Raymond Queneau. Deze Franse schrijver stond bekend om zijn gebruik van fonetische (spreek)taal in zijn boeken. Doordat Campert de standaard afspraken rondom spelling uit zijn schrijven weglaat, creëert hij een simpele vertelling die daardoor des te speelser is. […]
Remco Campert werd door zijn debuutroman in een klap toegelaten tot het literaire wereldje. Daarna volgde een roemrijke carrière, Campert is nu 92 jaar en heeft meer dan twintig titels op zijn naam staan. Zijn leven is zeker vurrukkulluk!”
Sarah Verhasselt (2017) over Te vroeg in het seizoen: Dat Campert een begenadigd dichter is, kan hij ook in zijn columns niet verbergen. Zijn lichtvoetige en speelse stijl maken van elke column een pareltje, of zoals hij zelf zou zeggen: ‘Proza dat aangeraakt is door de dichtkunst’ (p.70). Dat deze dichter de gezegende leeftijd van 85 nadert, blijkt ook uit de onderwerpen van zijn columns. Herinneringen overspoelen zijn gedachten, reizen doet hij liever in zijn hoofd en ook de weersomstandigheden laten hem niet helemaal onberoerd. Voor pessimisme of doodsgedachten ben je bij Campert echter aan het verkeerde adres. De dood is wel ergens aanwezig, maar aan die aanwezigheid wordt weinig of geen aandacht geschonken, immers: ‘Eerst de herinnering en dan de eeuwigheid. Maar die moet nog even wachten’” (p.109)
Arjen van Meijgaard (2014) over Hotel du Nord: “Iedereen fantaseert er wel eens over om plotseling te verdwijnen, weg van alle beslommeringen. De hoofdpersoon uit Hotel du Nord van Remco Campert voegt de daad bij het woord. Van verschillende kanten wordt de verdwijning van Walter Manning belicht, in dagboekfragmenten van de hoofdpersoon zelf en vanuit het perspectief van de mensen om hem heen. In eenvoudige maar zeer treffende bewoordingen, zo kenmerkend voor de stijl van Campert, beschrijft hij de verdwijning van Walter Manning en leert hij ons dat het niet evident is zoiets vol te houden. […] Maar ook humor ontbreekt niet, bijvoorbeeld wanneer Manning zichzelf als schrijver typeert: ‘Hij had een zekere handigheid met woorden en daar verdiende hij de kost mee.’
Deze zin zou een understatement zijn voor Campert, wiens veelzijdige oeuvre aantoont dat hij meer dan handig is met woorden. Met Hotel du Nord laat woordenvirtuoos Campert zien dat hij nog lang niet uitgeschreven is en zeker niet van plan is te verdwijnen uit het literaire landschap.”
Kijk hier voor alle recensies van Camperts werk op Bazarow.
—
Roeland Dobbelaer
Foto Remco Campert: © Stephan Vanfleteren