[Nieuws/interview] Schrijver Patrick Bernhart lanceert volgende week uitgeverij Pressburg. Bernhart werkte lange tijd in de mediasector, bij PCM en Sanoma. Sinds dertien jaar schrijft hij boeken over de meest uiteenlopende onderwerpen, zoals politiek (Boris – Bestemming bereikt uit 2019), sport (Tom Dumoulin – Wielerlegende in wording, ook 2019) en bedrijfsleven (De koude kermis van KPN; samen met Jan Maarten Slagter, 2016). Volgende week verschijnt ook Bernharts nieuwe boek, Vlieg, mijn zwaluw – Een Habsburgs-Joods-Hongaars-Nederlands familiedrama.
Op de achterflap van zijn nieuwe boek lezen we: “Als een in Nederland geboren kind van Hongaarse vluchtelingen liep ik rond met vragen over mijn afkomst. Helemaal nadat ik op vijftienjarige leeftijd had gehoord dat mijn familie Joods was maar dat ik daar beter over kon zwijgen. Vanwege mijn familiegeschiedenis vol trauma’s en geheimen kwam ik klem te zitten in het heden. Maar door het schrijven van dit boek heb ik niet alleen mijn voorouders maar ook mijzelf gevonden. Vlieg, mijn zwaluw gaat over grote levensvragen. Welke gevolgen hebben angst, woede en schaamte voor je liefdesleven? Hoe kun je door het vinden van nieuwe familieverhalen de verhouding met je overleden ouders alsnog in balans brengen? Kun je van grootouders houden die zijn gestorven voor je geboorte?” Bernhart duikt met zijn boek in zijn familiegeschiedenis en doet verrassende ontdekkingen.
Het boek verschijnt niet bij een van Bernharts eerdere uitgeverijen, maar bij zijn eigen uitgeverij. Bazarow vroeg Bernhart waarom hij zijn eigen uitgeverij wilde oprichten.
“Eerder was ik al online uitgever, onder meer van Vrouwonline en SchoolBANK. Als auteur vond ik het daarom leuk om mee te denken met boekuitgevers over marketing en sales. Die ervaringen, gekoppeld aan mijn liefde voor boeken, leidden tot de beslissing om zelf een uitgeverij te beginnen.”
Had het ook een financiële reden? Schrijvers verdienen niet al te veel aan hun eigen boeken? Je geeft nu je eigen boek uit.
“Dat speelde geen rol. Ik vind het vooral leuk en spannend, een mooi avontuur. Mijn ambities zijn om kwaliteitsboeken uit te geven, veel aandacht aan auteurs te schenken en om lezers te helpen.”
Zijn er niet al genoeg kleine uitgeverijen?
“In Engeland schudden kleine uitgeverijen de boekensector juist op. Ze winnen literaire prijzen, vinden mooi design belangrijk en zijn commercieel succesvol. Sommige van die uitgeverijen blijven ook bewust klein zodat elk boek voor hun belangrijk is. Ik denk dat die beweging in Nederland al is begonnen en zal intensiveren.”
Wat wil Pressburg toevoegen aan het uitgeverslandschap?
“Een uitgeverij die met levensverhalen een duidelijke focus te pakken heeft en die met de beste freelancers werkt. Zo zijn bijvoorbeeld Willemijn Lindhout en Anita Roeland betrokken bij het eerste boek. Zij hebben hun redactionele sporen ruimschoots verdiend bij Luitingh Sijthoff, Atlas Contact en Podium. Verder vind ik het leuk om met een nieuwe blik te kijken naar zaken als vormgeving en marketing.”
Het eerste boek dat je uitgeeft is je eigen boek, over je familiegeschiedenis. Wat voor andere auteurs hebben zich aangesloten en welke boeken kunnen we komende tijd verwachten?
“In mijn stamboom heb ik schriftgeleerden, auteurs en drukkers gevonden. Maar geen uitgevers. Dat gat wilde ik vullen. Dus je zou kunnen zeggen dat mijn familiegeschiedenis aan de basis stond van Pressburg. Dat is de vroegere naam van Bratislava. De familie van mijn oma van vaderskant kwam uit deze regio. Ik ontdekte dat het mensen waren die zich niet klein lieten krijgen door antisemieten, nazi’s en communisten. De drie pijlers van Pressburg – met het woord ‘press’ verwijzend naar de media en naar de drukpers – zijn: hoe te leven, waarom we leven en levensverhalen. Van deze laatste categorie maken familiegeschiedenissen een belangrijk deel uit. Andere auteurs werken nu aan hun familiegeschiedenis en in de pijler hoe te leven. Met Pressburg hoop ik barrières tussen mensen weg te nemen en een flow van mooie verhalen te bevorderen.”
—
Roeland Dobbelaer
Op de foto: De jonge en de huidige Patrick Bernart