Moord in het financiële wereldje van Zuid-Afrika
[Recensie] Al eerder las ik 13 uur van Deon Meyer en was onder de indruk. De Zuid-Afrikaanse setting in combinatie met het geweldige personage Bennie Griessel zorgde, samen met de continue druk om een meisje te redden uit de handen van mannen die haar wilden vermoorden, voor een geweldige thriller. Zonder twijfelen en vol verwachting begon ik dan ook aan 7 dagen.
SAPS
De SAPS (South African Police Services) ontvangt een mail waarin een sluipschutter dreigt dagelijks een politieagent neer te schieten totdat de moordenaar van Hanneke Sloet is gearresteerd. Bennie Griessel krijgt de opdracht om zo snel mogelijk de moord op Hanneke Sloet op te lossen.
Hanneke Sloet was een advocate die ruim een maand geleden in haar appartement dood is gestoken. Er zijn weinig aanwijzingen te vinden en de moordzaak lijkt op het eerste gezicht een groot mysterie te blijven. Door de politieke gevoeligheid en de tijdsdruk stort Bennie Griessel zich vol overgave op de zaak. Daarbij vindt hij maar moeilijk de balans tussen werk en privé. Als ex-alcoholist helpt hij een goede vriendin die sinds kort ook van de alcohol af blijft. Om alle ballen in de lucht te houden en te voorkomen dat er meer agenten neer worden geschoten, moet Bennie zich regelmatig in vreemde bochten wringen.
Bennie Griessel is een druk bezet man. Op privégebied heeft hij het flink te verduren gehad; een alcoholverslaving, een scheiding en daardoor slecht contact met zijn kinderen. Nu hij een aardige tijd de alcohol heeft laten staan, probeert hij een vriendin hetzelfde te laten doen. Hij weet als geen ander hoe moeilijk het is om af te kicken en Meyer beschrijft dit dan ook op reële manier.
De balans tussen werk en privé kan Bennie dan ook maar moeilijk vinden. Niet alleen moet hij de moord op Hanneke Sloet zo snel mogelijk op zien te lossen, maar hij heeft ook te maken met de sluipschutter die dagelijks een agent in het vizier neemt. Door deze dynamiek ontstaat er een extra dimensie in het boek en het wisselt elkaar op een prettige manier af.
Helaas las het boek niet zo gemakkelijk weg als 13 uur. Dit komt onder andere meer door de namen van vele organisaties en het financiële wereldje waar Hanneke Sloet haar zaken in deed. Hanneke Soet werkte namelijk bij de firma Silberstein, waar ze gekoppeld was aan een bank die op hun beurt weer hun vermogen investeerde in andere organisaties. Meyer besteedde veel aandacht aan constructies van deze bedrijven en de politieke gevoeligheid. Het verhaal zit goed in elkaar, maar voor het behoud van het leesbaarheid had Meyer dit iets kunnen inkorten.
Al met al heb ik wel weer genoten van deze Zuid-Afrikaanse politieroman; Deon Meyer heeft er een nieuwe fan bij.
—
Eerder verschenen op Boekenz
