De zware en erbarmelijke reis van een arbeidsmigrant
[Recensie] Schrijver Mounhim Tahtahi is de zoon van Marokkaanse migranten en opgegroeid in Rotterdam. Amarok betekent vreemdeling of migrant en is het verhaal van Abderrahmane, de vader van Mounhim. In dit boek heeft hij de herinneringen van zijn vader vermengd met die van zichzelf. Het is de geschiedenis van het verloop van de Marokkaanse migratie naar landen zoals Nederland. Maar vooral, zoals hij zelf aangeeft op de achterkant van zijn debuutroman, “Een hommage aan zijn vader en iedereen die op zoek is naar een beter en menswaardiger leven.”
En Abderrahmane was zeker op zoek naar een beter leven. Vanaf zijn vroege jeugd werd zijn leven gekenmerkt door armoede en ontheemding. De herinneringen aan zijn leven komen boven als hij met Mounhim op een terras zit in Marokko en een in vodden geklede straatventertje voorbijloopt. Hij vertelt zijn zoon zijn verhaal dat begint in de jaren twintig bij zijn ouders, Mounhims grootouders. Na de dood van zijn vader Ahmed worden Abderrahmane, zijn broertje en hun moeder uit het huis gezet. Ze wonen in het Rifgebergte, waar weinig werk is. Op jonge leeftijd is hij al veel op reis om werk te zoeken. Als er al werk te vinden is, zijn de omstandigheden vaak erbarmelijk, de verdiensten laag en wordt hij vaak bedrogen. Toch doet hij diverse pogingen om geld te verdienen voor zijn moeder. De verstandhouding binnen de familie is moeilijk en daar ervaart hij regelmatig tegenwerking. Na vele omzwervingen krijgt hij in Algerije eindelijk werk waardoor hij een paspoort kan aanvragen. Dit paspoort zorgt ervoor dat hij naar Frankrijk kan reizen om uiteindelijk in Nederland te belanden.
Het verhaal heeft een toegankelijke schrijfstijl, maar is af en toe moeilijk te lezen vanwege de vele namen die erin voorkomen; van zowel plaatsen als personages. De getekende kaarten zijn interessant en zorgen ervoor dat je reis van Abderrahmane op de voet kan volgen. Het verhaal vertelt over de vele ontberingen, het harde leven en de zware omstandigheden die Abderrahmane, en met hem vele andere mannen, zijn tegengekomen. Het zorgt voor inzicht in de beweegredenen van en respect voor de gastarbeiders die vanaf eind jaren vijftig naar Nederland kwamen op zoek naar werk. Werk dat in Nederland in overvloed aanwezig was en zorgde voor een beter leven voor hen en hun familie. De afsluiting van het boek vond ik ontroerend. Ik waardeer het boek met 3,5 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
