Sterk idee, dat een betere uitwerking verdiende
[Recensie] Disclaimer: Ik ken Antoni Dol niet persoonlijk, maar heb hem wel een keer gesproken op een fantasyfestival. Ik heb meerdere van zijn boeken gelezen omdat ik het belangrijk vind op de hoogte te blijven van wat er aan SF verschijnt in het Nederlandse taalgebied.
Ik hinkte wat dit boek betrof op twee gedachten. De goede aspecten aan het verhaal vond ik echt heel goed, maar de minder goede aspecten stonden me ook echt tegen tijdens het lezen. Het gebeurt me niet vaak dat mijn mening zulke uitersten vertoont. Uiteindelijk overheersten voor mij de positieve aspecten en bleven die ook het langst hangen, maar meer kritische lezers kunnen wel struikelen over de tekortkomingen.
Entertainmentindustrie
Om te beginnen dan de positieve aspecten van dit verhaal. Net als het eerste deel in deze reeks is dit een SF-verhaal dat is gebaseerd op het doortrekken van huidige technologie en daarmee geassocieerde dilemma’s naar de toekomst. En dan niet de makkelijke ideeën zoals biotechnologie of AI maar zaken die we nu nauwelijks opmerken, zoals de algoritmes in onze social media, maar die ons wel sturen in ons gedrag. Dit boek was daarin iets minder scherp dan het eerste, maar dat kwam vooral omdat de problemen omtrent auteursrechten en royalty’s voor dit verhaal niet hoefden te worden uitvergroot. Terwijl de exploitant van een enorm populair computerspel zo min mogelijk wil uitbetalen zoekt een cyberdetective naar degene die het idee daarachter bedacht … Vooral hoe Disney omgaat met auteursrechten was duidelijk een inspiratie voor de auteur. Als auteur die zelf zijn boeken uitgeeft, doet hij een pleidooi voor selfpublishing en ook de Nederlandse Indie-awards komen voorbij. Daar moest ik om glimlachen. Het boek was ook goed opgebouwd, met verschillende ‘speelvelden’ als was het zelf een computerspel. Hiermee samenhangend was de introductie van een virtual reality-versie van schietspellen als ‘Call of Duty’ waardoor er ook nog actiescènes in konden worden opgenomen een goede vondst. Ik waardeerde ook de aandacht voor klimaatverandering in dit verhaal dat zich in de nabije toekomst afspeelt en de boodschap dat creativiteit en innovatie in deze wereld gestimuleerd moeten worden zodat we aan oplossingen kunnen werken.
Maar, zoals ik zei, er waren ook wat aspecten die me tegenstonden. Er waren een paar redactiefoutjes die opvielen, vooral de verkeerde plaatsing van aanhalingstekens, zodat ik soms dacht dat dialogen doorliepen terwijl er een volgende zin begonnen was. Verder vond ik de schrijfstijl erg zakelijk en zonder goede afwisseling van zinsopbouw en lengte. Het had wel wat smeuïger gemogen, met wat meer metaforen, dat was het vloeiender geweest. Maar dat zijn kleine puntjes. Belangrijker zijn mijn vraagtekens bij het plot. Ook al vond ik het centrale onderwerp van auteursrechten en royalty’s heel boeiend, ik kon er nooit echt in geloven. Daarvoor riep het bij mij teveel vragen op. De hoofdpersoon reist wel heel makkelijk over heel de wereld. En als de opdrachtgevers agressieve types stuurt om de bedenker van het spel te bedreigen, waarom blijft de hoofdpersoon dan aan ze rapporteren? Dit aspect leek me toegevoegd om meer actie in het verhaal te brengen, maar zorgde alleen maar dat het ongeloofwaardig werd (er kwam zelfs een ninja aan te pas). Bovendien lijkt in deze toekomst ‘social media’ totaal te zijn verdwenen – de hoofdpersoon had gewoon een forum of facebookgroep kunnen opzoeken en een vraag stellen: ‘Wie is de auteur van ..?’ en dan had hij binnen een dag antwoord gehad. Zelfs de meest obscure titels worden door het collectief snel genoeg teruggevonden. Natuurlijk zorgt dat voor een minder interessant plot, maar daar is wel een mouw aan te passen, lijkt me.
Kortom, het boek wil een futuristische thriller zijn, maar ik kon dat aspect ervan niet serieus nemen. Maar het commentaar op de huidige entertainmentindustrie en het belang van de creatieve geesten achter de grote franchises is belangrijk genoeg om het boek toch aan te bevelen. In elk geval aan degenen die niet vallen over de door mij genoemde kritiekpunten. Ikzelf vind de ideeën in deze serie in elk geval interessant genoeg om ook deel 3 te bestellen.
—
Eerder verschenen op johankleinhaneveld.blogspot
