Dit soort boeken lust ik rauw
[Recensie] Caroline De Mulder is een in Gent geboren tweetalig opgevoede professor in de Franse Letterkunde. Met haar romans won ze onder andere de Rosselprijs, de belangrijkste literatuurprijs in Wallonië. Bij de prestigieuze Franse uitgeverij Gallimard verscheen Manger Bambi. Voor het eerst is haar werk nu in het Nederlands vertaald.
Bambi lust je rauw toont op de omslag enkele quotes uit recensies en reacties vanuit Frankrijk. Extreem hard, rauwe taal en gewelddadig zijn enkele trefwoorden die hier naar voren komen. Caroline De Mulder wordt door Le Monde zelfs een van de meest heftige hedendaagse thrillerschrijvers genoemd.
Mijn verwachtingen zijn daarmee hoog. De omslag toont de buitenzijde van een groot pand waar een silhouet van een vrouw is te zien in de enige verlichte kamer. Ze oogt als een Disney Prinses. De naam Bambi uit de titel is extra groot weergegeven op de omslag. Hierdoor ontstaat voordat je een letter in het boek hebt gelezen een soort ‘Dark Disney’ ervaring. Wanneer je het boek openslaat en begint te lezen is iedere associatie met Disney direct vergeten.
Het boek gaat over de bijna zestienjarige Hilda die door iedereen Bambi (mooi meisje) wordt genoemd. Samen met haar vriendinnen leeft zij een volstrekt afwijkend leven in vergelijking met de gemiddelde puberdochter. Bambi woont samen met haar moeder, die alcoholist is en haar wisselende partners die in en uit lopen.
Bambi verleidt vermogende volwassen mannen tot een snelle romance om ze vervolgens de keuze te geven om hun eigendommen af te staan of ze aan te geven voor het verleiden van een minderjarige.
De straattaal (slang) die veelal wordt gesproken in de vlot lopende dialogen, ken ik al redelijk van mijn eigen puberkinderen. Woorden als patta’s voor schoenen, doekoe en doeshi zijn Surinaams en Papiaments voor geld en schatje, zijn hier in huis volledig ingeburgerd.
Voor iedereen is aan het eind van het boek een leerzame woordenlijst bijgevoegd, wanneer je niet bekend bent met dit taal en woordgebruik. De dertig korte hoofdstukken zorgen ervoor dat je dit boek in een adem uitleest.
Naast de schokkende inhoud die bol staat van haat, hebzucht, egoïsme en gebrek aan respect is er ruimte voor een diepere laag die gaat over moederliefde, eenzaamheid, misbruik en verwaarlozing. Beide lagen in combinatie met de no nonsense directe schrijfstijl van de auteur, zorgen ervoor dat ik mij er als lezer op betrap dat ik sympathie voel voor Bambi.
Een kwaliteit die filmregisseur Quentin Tarantino zich ook mag toedichten. En net als zijn films is dit boek van Caroline De Mulder een ervaring die niet alleen in je gezicht maar ook in je hart explodeert. Ik geef dit boek vier sterren. Dit soort boeken lust ik rauw.
Persoonlijke songtekst:
‘Big guns, nee we vechten niet (Brr)
Nigga’s loeren in de oekoe
En m’n patta’s die zijn Loubou
En ze weten ik heb doekoe maar ze testen niet (Wow)
Shaky, Lord save me
Ben met ?, ben met Seybie
Kom niet vragen over rare dingen want ik weet niet (Rah)
Ik wil fucken maar ze wilt een baby
Want ze weet ik heb die drip net de jaren 80s’
(Frenna, Chiv, Bollebof, Idaly – Paris)
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
