Schaduwkant van de samenleving in de jaren ’90
[Recensie] Raymond Vis werd in 1974 in de wijk Soesterkwartier in Amersfoort geboren. Deze wijk werd in tweeën gedeeld door de Noordewierweg. Aan de ene kant het chique gedeelte met bungalows en aan de andere de volksbuurt waar ook Vis is geboren als zoon van een huisvrouw en een vader die werkzaam was in de bouw. Toen zijn moeder ook ging werken, ontstond er meer onenigheid binnen het gezin omdat zijn vader een conservatieve instelling had ten aanzien van werkende vrouwen. Aandacht voor Raymond was er niet, waardoor hij uiteindelijk veel pieken en dalen beleefde buiten de deur. Op zijn achttiende ging hij op zichzelf wonen. Zijn eigen jeugd in de jaren ’90 was zo interessant dat hij op dat moment al besloot daar ooit een boek over te schrijven. Na schrijf-trainingen bij de Schrijversacademie in Amsterdam had hij voldoende vertrouwen getankt om te starten met het schrijven van zijn debuut Barry.
Barry is als hoofdpersonage het alter ego van zijn creator. De overeenkomsten met het verleden van de auteur zijn talrijk. De plek waar ze hun jeugd doorbrengen, het tijdsbeeld en de grote liefde voor het lezen van boeken. De bibliotheek is een gewilde plek. Er zijn ook verschillen. Barry is beter in staat om over zijn gevoelens te praten, kent zichzelf beter, en is meer extravert in zijn gedrag, dan de auteur kon zijn.
Aso
Barry heeft de bijnaam Aso en die verdient hij op momenten. In 22 hoofdstukken en 275 pagina’s beleven we de jeugdjaren van Barry en zijn vrienden op weg naar de jongvolwassen leeftijd. Vrienden die elkaar in alles steunen en in alles opnaaien. Precies zoals het zou moeten gaan. Met een afkeer voor school en een hunker naar uitgaan. Carrièrejagers zie je minder in dit deel van de stad. Zelfs de opvoeding lijkt erop gericht om gewoon met je handen te gaan werken. Toch zit de vertwijfeling om je tegen deze onontkoombare lotsbestemming af te zetten, ook opgesloten in deze jongens. Ambities worden dan ook met regelmaat de kop ingedrukt door het verrichten van criminele activiteiten.
Wat kan Raymond Vis toch vertellen. Ik hoop dat hij nog veel meer avonturen in zijn hoofd heeft zitten, dan kunnen we meer boeken verwachten. Een verademing is de recht-voor-de-raap schrijfstijl en de constante herkenbare stroom aan voorvallen. We zijn immers allemaal jong geweest. Door het geheel stroomt heel veel liefde en waardering voor de vrienden en vriendinnen in zijn omgeving.
Het personage Barry is een typisch gevalletje grote bek met een klein hartje. Ondanks het veelvuldig overschrijden van de grenzen behoud je als lezer voortdurend veel sympathie voor deze gozer. Zoals je ook van je eigen kinderen blijft houden, ook al doen ze onverstandige dingen of maken ze verkeerde keuzes.
Amersfoort heeft zich middels Raymond en Barry eindelijk literair op de kaart weten te zetten. De stad mag trots zijn op de wijk en de auteur.
Met Barry heeft Raymond Vis een onderscheidende roman geschreven. Deels gebaseerd op eigen ervaringen toont hij de schaduwkant van de nog onbeschermde samenleving in de jaren ’90. De jeugd werd in die tijd minder begeleid en minder gepamperd. De wijk Soesterkwartier in Amersfoort vormt het decor voor een groep jongeren die worstelt met de grillige gang naar volwassenheid. Ze ervaren zelf vrijwel alleen de zonnige kant van het leven omdat een ieder er uithaalt wat hij/zij denkt dat goed is.
Uiteindelijk blijkt dat ook wanneer je over een hobbelige weg vol gaten moet rijden, je alsnog op je bestemming kunt aankomen. Een boek dat iedere leeftijdscategorie en iedere sociale klasse zal aanspreken. Rauw, herkenbaar en liefdevol tegelijk. En bovenal fantastisch goed geschreven.
—
Ook verschenen op Boeken-cast
