Nieuw deel van de Heksenzielen triologie
[Recensie] In dit tweede deel van de Heksenzielen trilogie keren we terug naar hoe het nu gaat met Olivia, haar beste vriend Leonard (koosnaampje: Nerd) en Rosalind, de vriendin van Leonard, die ze in het eerste deel (Krachtig ontwaken) hebben gered uit het verleden en meegenomen hebben naar het heden. Het trio vrienden lijkt inmiddels aardig gewend aan hun nieuwe leven. Rosalind en Nerd zijn saampjes erg gelukkig, al moet ze soms nog wel wat wennen aan de gebruiken in deze tijd, maar toch gaat dat haar aardig goed af. Maar ook Rosa heeft een vriend, Niccolo. Alleen loopt het niet echt lekker tussen Nerd en Nic. Nerd blijft narrig tegen hem doen en vertrouwt hem duidelijk niet. Maar of dat nou jaloezie is, of misschien wel om heel iets anders gaat? Dat weet Rosa niet, ze houdt het daarom ook maar op het eerste en hoopt dat het toch eens anders zal gaan. Maar lang wennen aan hun nieuwe leventje is er toch niet echt bij, want hun oude vijand, de Graaf duikt weer op. Wederom zullen ze het avontuur aan moeten gaan en opnieuw maken zij een sprong terug in de tijd. Daar aangekomen blijkt het dat ze ongewild een verstekeling met zich mee hebben genomen.
“Ik kan jou niet vertrouwen. Sinds jij erbij bent, komen we meer en meer in de problemen. Je reacties op bepaalde situaties zijn zo raar. Soms krijg ik zelfs het gevoel dat je een hekel hebt aan wat Olivia doet.”
Als je het boek openslaat kom je als eerste een korte inleiding tegen die je vertelt wat er in het eerste boek is gebeurd. Niet storend, gewoon lekker kort en bondig en het brengt je gelijk weer even terug naar hoe het toen was. Daarna gaat het verhaal al snel door met hoe het er nu allemaal voor staat.
Ik las dit boek in sneltreinvaart uit, want wat heeft Maja toch een heerlijk vloeiende en vlotte schrijfstijl, heel soms moest ik weer heel even wennen aan de Vlaamse benamingen voor dingen, maar gelukkig was ook dat geen probleem om alles gewoon goed te begrijpen.
Het verhaal begint al snel spannend te worden en neemt je mee met de groep vrienden op hun nieuwe avontuur. Dit keer tien jaar terug in de tijd, naar de tijd dat de moeder van Olivia nog leefde. Het verhaal houdt zijn spanning goed vast tot het einde. Ook leer je een aantal nieuwe personages kennen wat het nog leuker maakt. Het is gewoon een heel gaaf avontuur met hekserij en de kracht van vriendschap.
Uitgeverij Kramat heeft met deze trilogie er absoluut een topper bij, het leest gewoon heerlijk weg, verveelt geen moment en zodra je bij die laatste pagina bent aanbeland zit je al uit te kijken naar het derde deel. Want dat einde… ik moet gewoon weten hoe het verder gaat. Ik hou ervan. Ook de regelafstand en het lettertype lezen onwijs fijn weg en zijn daardoor ook enorm geschikt voor mensen met dyslexie om dit te kunnen lezen zonder dat het te storend wordt voor de ogen. Niet geheel onbelangrijk, toch?
Ik heb weer genoten van dit verhaal en kijk dan ook met smart uit naar het derde en laatste deel in deze trilogie en zal Maja Vermeulen daarom ook echt blijven volgen. Want schrijven is iets wat deze vrouw zeker weten in de vingers heeft.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
