Onconventioneel, maar niet op een slechte manier.
[Recensie] New Orleans, jaren 30 van de vorige eeuw. Verzetsgroep Monte Carlo doet er alles aan om de kloof tussen arm en rijk zo klein mogelijk maken. Net als Robin Hood gaan ze op missies en stelen ze van de rijken en geven aan de armen. Maar het lijkt wel alsof ze er helemaal niets mee opschieten.
Abby maakt ook deel uit van de groep. Andrew, de leider van Monte Carlo, heeft haar opgenomen nadat haar vader haar moeder had vermoord en zelf was verdwenen. De vader van Abby was één van de rijken die niet goed voor zijn personeel zorgde. De kans is dus groot dat het volk op wraak uit is en deze op Abby zal richten. Uit veiligheidsoverwegingen weet dus niemand wie Abby echt is, alleen Andrew en zijn beste vriend Jae, die ook deel uitmaakt van de verzetsgroep, weten wie ze is. In het dagelijks leven en op missies gaat ze vermomd als jongen en heet ze Diego. Op speciale missies mag ze de vrouwelijke Salina zijn om rijken verleiden en ze op die manier af te leiden zodat de anderen het geld kunnen stelen.
Het verhaal begint gelijk, als lezer val je eigenlijk direct met je neus in de boter lijkt wel. Geen lange introductie waarin de personages uiteengezet worden of waar de setting in wordt beschreven. Van den Noort heeft alle informatie die je als lezer nodig hebt verwerkt in de eerste hoofdstukken. Daarnaast leest het ook nog eens heel snel en lekker weg. Er zit een goed tempo in en alle gebeurtenissen volgen elkaar snel op waardoor het niet langdradig wordt. Alleen de periode dat er tijdelijk geen missies door de verzetsgroep worden uitgevoerd (ze openen een casino om onder de radar te blijven) is wat trager, ook omdat daar de spanning wat daalt.
Op ongeveer de helft van het boek krijgt Abby gevoelens voor Jea, terwijl ze elkaar normaal gesproken uit de weg gaan en ze zo min mogelijk contact hebben. Abby krijgt het idee dat het wederzijds is, maar Jea is daar niet heel duidelijk over. De tegenstrijdigheid van de gevoelens van Abby is door Van den Noort heel goed weergegeven. Als lezer heb je echt met Abby te doen.
In het boek zitten twee plottwisten verwerkt die beiden heel verrassend waren. De een heeft te maken met de verzetsgroep en de ander met het persoonlijke leven van Abby. Beide zijn zo onverwacht dat het zorgt voor een volledige wending én een frisse wind in het verhaal. Daarnaast is het einde, dat zich in 1930 afspeelt, totaal niet wat je zou verwachten. Onconventioneel, maar niet op een slechte manier.
Tot slot is er nog een epiloog. Die bestaat uit drie delen; twee brieven en een kort verhaal dat zich afspeelt in mei 2022. In een van de brieven wordt eigenlijk het hele verhaal samengevat, naar mijn idee was dat niet nodig geweest. Het stukje dat zich in 2022 afspeelt, waar ik natuurlijk niet te veel over kan zeggen, is aan de ene kant erg ongeloofwaardig, maar aan de andere kant is het ook weer heel erg mooi als het zou kunnen of als het waar zou zijn. Ik snap dat als je het boek niet gelezen hebt, je geen idee hebt wat ik nu over dat laatste stukje zeg, maar ik kan je aanraden om het te gaan lezen en zelf een oordeel te vellen :). Unwritable krijgt van mij vier sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
