Een intergalactisch avontuur met een flinke dosis humor.
[Recensie] Deel 1
Bob Johansson heeft zijn softwarebedrijf verkocht en hoeft zich niet meer druk te maken over geld. Hij besluit om van een nieuwe technologie gebruik te maken en tekent een contract om zijn hoofd in te laten vriezen in het geval van overlijden. Wanneer hij het gebouw uitstapt wordt hij geschept door een auto en overlijdt.
117 jaar later wordt hij wakker. Echter niet helemaal zoals verwacht. Bob blijkt geen persoon met lijf meer te zijn, maar zijn brein is geüpload als Kunstmatige Intelligentie. Bob is een zelfdenkende computer geworden. Hij moet een training volgen waarvan het doel in het begin onbekend is, maar langzamerhand wordt bekend dat het de bedoeling is dat hij een Von Neumann-sonde gaat besturen in de ruimte. Doel van de missie is om planeten te zoeken waar de mens zou kunnen wonen. Bob zal zichzelf hiervoor moeten dupliceren zodat er met meerdere sondes meer onderzoek gedaan kan worden. De aarde wordt namelijk steeds minder bewoonbaar en de bevolking moet gered worden. Echter is Bob niet de enige die zich in de ruimte bevindt en zowel daar als op aarde woedt er een flinke strijd om te overleven.
Wij zijn legio (wij zijn Bob) is het eerste deel in de Bobiversum-serie. Dit is goed te merken omdat er uitgebreid de tijd wordt genomen om de personages te introduceren en de wereld (of ruimte) te omschrijven. Er wordt onder andere uitgelegd wat een Von Neumann-sonde is (een sonde die zichzelf kan dupliceren) en de technologie wordt uitgebreid besproken. Dit gebeurt echter wel met veel technische termen die niet altijd uitgelegd worden. Voor de beginnende scifi-lezer is het hierdoor lastig te volgen en zal wellicht met regelmaat een online zoekmachine geraadpleegd moeten worden.
De schrijfstijl van Dennis E. Taylor zit vol (sarcastische) humor en verwijzingen naar films en andere scifi-gerelateerde zaken. Erg leuk als je bekend bent met sciencefiction, maar wederom lastiger te volgen als je minder bekend bent binnen dit genre. De spanning is ook goed aanwezig. Met regelmaat worden de sondes aangevallen en deze scènes zijn goed uitgewerkt. En spoiler; niet iedereen overleeft het, wat het een realistischer beeld geeft van de gevechten.
Dennis E. Taylor laat veel onderwerpen aan bod komen: evolutie, oorlog, politieke discussies, ethische kwesties en nog veel meer. Doordat Wij zijn legio (wij zijn Bob) nogal abrupt stopt, wil je niets anders dan doorlezen in deel 2!
Deel 2 en 3
Deel 2 (Want wij zijn met velen) en 3 (Al deze werelden) gaan direct verder waar het vorige deel gestopt is. Dit zorgt ervoor dat de boeken niet los van elkaar gelezen kunnen worden en de achterflappen spoilers bevatten.
Wel worden er begrippen nogmaals uitgelegd en worden er soms gebeurtenissen uit het verleden aangehaald. Daarnaast is in deel 2 een overzicht te vinden van namen en begrippen.
Waar deel 1, Wij zijn legio (wij zijn Bob), heel technisch en spannend was, zijn de opvolgende delen dit beduidend minder. Vooral Want wij zijn met velen (deel 2) leest als een roman; de verschillende Bobs krijgen meer eigen karakter en er is ruimte voor veel gevoelens. De gevechten staan minder op de voorgrond en de gevechten die er zijn, zijn een stuk minder spannend.
Ook het slotgevecht in deel 3, Al deze werelden, was niet zo spannend en nogal gemakkelijk. Het kwam gehaast over. De humor blijft echter aanwezig, alsook de verwijzingen naar films, series en muziek. Dit zorgt ervoor dat ook deel 2 en deel 3 zeer plezierig lezen.
Tot slot
Zelf vond ik deze serie erg leuk om te lezen, ondanks dat ik zelf zelden sciencefiction lees. Met hulp van een online zoekmachine en soms door gewoon aan te nemen wat er staat, lukte me het goed om het verhaal te volgen. Het is niet altijd relevant om te weten hoe iets werkt om te snappen wat er gaat gebeuren. De humor lag mij goed en de gevechten lieten mij op het puntje van mijn stoel zitten. Toch vond ik het erg jammer dat grote delen heel technisch zijn geschreven waardoor het minder interessant was voor mij. Doordat deel 2 en deel 3 meer als een roman aanvoelden, las het voor mij een stuk plezieriger. De technische aspecten heb ik voor waar aangenomen en ik heb genoten van de ontwikkelingen die de personages doormaken.
De beginnende sciencefiction lezer zal hoogstwaarschijnlijk, net als ikzelf, wat moeite hebben het verhaal helemaal te snappen. Neemt niet weg dat het nog steeds goed te volgen is. De doorgewinterde scifi-lezer zal hier minder moeite mee hebben en mede door de humor een interessant verhaal lezen. Ik geef deze serie dan ook een dikke 3 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
