Eerste deel van een nagelbijtende serie
[Recensie] Alle boeken die door Camilla Läckberg zijn geschreven heb ik graag gelezen. De 11-delige serie rondom Patrik Hedström en Erica Falck speelt zich af in Läckbergs geboorteplaats Fjällbacka, gelegen aan de Zweedse westkust; steengoed. Na Gouden kooi, Zilveren vleugels en Vrouwen zonder genade is nu Box verschenen. Ditmaal in samenwerking met Zweedse mentalist Henrik Fexeus, en dat is te merken. Het resultaat is een bijna 650 pagina’s tellend exemplaar.
Wanneer Box begint krijg je meteen een horrorscenario voorgeschoteld. De proloog is ronduit gruwelijk, zeer beeldend beschreven, en wekt een enorme spanningsboog op. En dat is maar goed ook want de spanning is namelijk lange tijd ver te zoeken.
We worden ondergedompeld in het verhaal rondom speurneus Mina en mentalist Vincent. Zij komen met elkaar in contact nadat er een moord is gepleegd met de kenmerken van een illusie-act zoals je op tv ziet. Mina is ervan overtuigd dat Vincent een aanwinst kan zijn op het team vanwege zijn unieke kijk op de modus operandi. Al snel wordt duidelijk dat niet iedereen even blij is met de aanwezigheid van Vincent en dat zorgt voor wrijving.
Meteen is al duidelijk dat degene die de moord heeft gepleegd verstand van zaken heeft en het iedereen bijzonder moeilijk maakt. Ze zijn nog maar amper bekomen van de eerste gruwelijkheden wanneer een ander lichaam wordt gevonden. Opnieuw die specifieke kenmerken die alleen bekend zijn in de kleine wereld van de illusionisten en dus ook bij Vincent. Wat weet hij?
Vincent Walder is meester-mentalist en een bekende tv-persoonlijkheid. Met grootse shows trekt hij veel publiek en volle zalen. Vincent is getrouwd met de super jaloerse Maria en heeft drie kinderen. Het dagelijkse leven kent flinke uitdagingen vanwege zijn Asperger en het gezinsleven. Maria neemt het Vincent én Mina niet in dank af dat zijn aandacht wordt gevraagd voor deze bijzondere zaak. Maar Vincent kan en wil het niet meer loslaten.
Mina Dabiri werkt in een bijzonder samengesteld politieteam. Ze is single, een einzelgänger. Op het werk is ze in haar element, ze is goed in wat ze doet. Mina heeft het nodige aan bagage en een ernstige vorm van OCD. Ze voelt zich begrepen door Vincent, iets wat niemand ooit eerder is gelukt.
Nadat Vincent en Mina besluiten te gaan samenwerken brengen ze veel tijd met elkaar door. Deze twee bijzondere mensen hebben een klik en weten precies wat ze aan elkaar hebben. Ondanks de druk die op hen rust vanuit het werk ontwikkelen ze een diepe band. Intussen werkt het team hard om het dadersprofiel rond te krijgen én hebben ze zo ieder hun eigen sores. Ze tasten volledig in het duister, ze hebben geen idee met wie ze te maken hebben. Wel is duidelijk, dankzij de inbreng van Vincent, dat de dader een strakke agenda hanteert. De tijd dringt dus.
Box begint in februari en eindigt in oktober, het is me niet duidelijk in welk jaar. Vanaf de eerste moord tot aan de plot wordt het verhaal vanuit wisselend perspectief verteld en ontwikkelt het geheel zich langzaam. De spanning uit de proloog komt pas weer terug aan het einde. Tussen dat begin en einde gebeurt er heel veel. Je maakt kennis met Vincent en zijn gezin, Mina en haar collega’s én in mindere mate met de slachtoffers. Wat opvalt is hoeveel tijd de auteurs hebben genomen om het gedrag van Vincent en Mina te benadrukken. Voor mij tot vervelens toe. Na het lezen van Box droom ik bijna dwangmatig over numerologie en bacteriën.
Het gaat mijns inziens lange tijd meer over wie Vincent en Mina zijn dan om het onderzoek of iets anders. De nadruk op hun tics is dusdanig dat het me ging storen. Na de zoveelste optelsom van Vincent en het tigste flesje handreiniger van Mina wist ik het wel. Ik verloor de focus en legde het boek gemakkelijk aan de kant. En dat is oprecht jammer.
Middels de flashbacks nemen de auteurs je mee naar 1982. En dat is natuurlijk niet voor niets. Meteen heb ik het vermoeden hoe het zit, en ja hoor…ik zat goed. Gelukkig word ik in de laatste 75 pagina’s nog wel verrast! Een snelle ontwikkeling, totaal onverwacht vanwege het trage tempo, doet je op het puntje van je stoel belanden. Het wordt warempel even flink spannend en hetgeen waar ik me aan stoorde blijkt zelfs functioneel voor het verhaal te zijn! Op zich is dat natuurlijk knap gedaan.
Na het dichtslaan van Box overheerst er een dubbel gevoel. Aan de ene kant ben ik blij dat het uit is en aan de andere kant moet ik nog even die laatste plottwisten laten bezinken. Na het lezen wordt me duidelijk dat Box het begin van een nieuwe serie is. Dat verklaart veel. Ik kijk er naar uit want er zijn nog flink wat vragen en onduidelijkheden. Het boek is goed maar toch…ik blijf met een onbestemd gevoel achter, ondanks de mooie personages en het sterke einde. Drie sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
