Duistere komedie is de nieuwe cult-klassieker
[Recensie] Een duistere komedie met konijnen en een cult van meiden klinkt als een raar verhaal. En dat is het ook, op de meest spectaculaire manier. Bunny, geschreven door Mona Awad, is een boek dat niet voor iedereen weggelegd is, want niet iedereen zal het snappen. Maar als je alle puzzelstukjes hebt verzameld en er een compleet beeld van weet te maken, is de kans groot dat je het boek prachtig vindt.
Buitenbeentje
Bunny gaat over Samantha Heather Mackey, een buitenbeentje in het kleine, zeer selectieve MFA-programma aan de Warren University in New England. Samantha heeft een bloedhekel aan de meiden Clique ‘bunny’s’, die elkaar de hele tijd bunny noemen en zich als één gedragen. Dan krijgt Samantha een uitnodiging om bij de bunny’s langs te komen in de ‘smut salon’. Ondanks haar hekel aan de bunny’s besluit ze te gaan, nietsvermoedend dat ze in een konijnenhol van hekserij, nep vriendschappen en bloederigheid zal belanden. Terwijl je het verhaal leest, merk je dat hoe dieper Samantha zich in de groep mengt, hoe meer ze haar individualiteit verliest. Dit boek is een satire en bespreekt ongezonde vrouwenvriendschappen en cults. Cults zijn kleine groepjes mensen, vaak met een leider, die in iets geloven of ergens fan van zijn en daar een levensstijl omheen bouwen. Dit is dan ook exact hoe de bunny’s in het boek worden beschreven.
Mona Awad is een 44 jaar oude Canadese romanschrijver en studeerde aan de Brown-University en York University in Canada. Ze kreeg nominaties van onder andere de Giller Prize voor haar debuut 13 ways of looking at a fat girl en de Goodreads Choice Awards Best Horror, voor Bunny. Inmiddels heeft ze drie boeken geschreven, haar debuut 13 Ways of looking at a fat girl, Bunny en haar meest recente werk All’s Well.
Duister
Het boek Bunny heeft een unieke schrijfstijl. Het is humoristisch, duister en sleept je echt mee in het verhaal doordat het aansluit bij de personages en het plot. Als Samantha dieper in de groep terechtkomt, zie je ook een verandering in hoe zij denkt. Ze noemt bijvoorbeeld de meiden niet meer bij hun naam, maar begint ze ook ‘bunny’ te noemen, waardoor je als lezer ook niet meer weet wie wie nou eigenlijk is. Daarnaast zijn de bunny’s zelf hilarisch om over te lezen. Hun persoonlijkheid, manier van praten en denken zijn angstaanjagend, zoals populaire meiden op middelbare scholen. Ze zijn zoals de plastics in de film Mean girls, maar dan nog een beetje enger.
Bunny is een grappig, duister, emotioneel en eng boek, om van te smullen. Het zal zeker niet iedereens smaak zijn, maar dat maakt het misschien ook zo speciaal. Voor het geval je je afvraagt of jij ook in een cult terecht kan komen, heeft bunny daar misschien het antwoord op.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
