Het boek is van wereldklasse
[Recensie] Billy Dunne en Graham Dunne zijn broers die samen met een drietal vrienden een band oprichten die de naam The Dunne Brothers draagt. Zoals dat met veel bandjes in de vroege jaren zeventig het geval was, is onderscheiden het hoofddoel. Uiteindelijk spelen ze in het voorprogramma van een andere band en krijgen ze succes wanneer de vrouwelijke toetsenist van de hoofd-act zich bij hen aansluit. The Six zijn een feit. De mooie zangeres Daisy Jones weet met haar eigen gecomponeerde liedjes geen potten te breken maar weet zich gesteund door veel geld en invloed. Haar manager regelt een opname met The Six. De geniale start van veel muzikale pracht en sociale problemen.
Een boek dat deel uitmaakt van een regelrechte hype. De vergelijking met de band Fleetwood Mac wordt gemaakt. Het complete acteursgilde van de wereld vecht om de rol van een van de bandleden in de aangekondigde verfilming. Reese Witherspoon wil er een serie van maken en social media ontploft wanneer je ergens in een zoekmachine de woorden ‘Daisy Jones’ intypt.
Voordat ik een letter heb gelezen geeft dit het geheel al een commercieel sausje waar ik persoonlijk altijd een beetje wantrouwend van word. Het boek bereikt mij vanuit de Uitgeverij als E-book. Dat vind ik altijd jammer. Ik ben nog van de oude stempel en wil ruiken, voelen en kijken. En ook daar iets van vinden en dat lukt niet. Zelfs het aantal pagina’s is een raadsel dus dat heb ik voor deze recensie op moeten zoeken. Vreemd.
De afbeelding op de voorkant is psychedelisch en past in het tijdsbeeld waarin het boek zich afspeelt. De vroege jaren zeventig. Het toont een vrouw die grote gelijkenissen met Stevie Nicks, zangeres van eerder genoemde band Fleetwood Mac, vertoont.
Het boek is geschreven als een soort interviewverslag. Alle betrokkenen worden gehoord en hun anekdotes zijn letterlijk geciteerd weergegeven. Hierdoor ontstaat stukje bij beetje het complete verhaal, verzameld uit de puzzelstukjes die deze betrokkenen reproduceren. En daarmee leest het als een filmscenario waar na de naam van de persoon die spreekt, zijn of haar tekst letterlijk staat weergegeven.
Het verhaal dat op deze wijze wordt gevormd is nagenoeg chronologisch van aard, los van een enkele terug of vooruitblik. Het is boeiend. Het is meer dan boeiend. De personages worden vierdimensionaal neergezet door deze vertelwijze. Je ruikt, voelt en proeft ze. En je wordt ze.
Omdat het gaat om het optekenen van de gebeurtenissen van lang geleden zitten er ook emissies en onjuistheden in de weergave van de feiten. En dat maakt dit volledig fictieve verhaal levensecht en geloofwaardig. De spanningen tussen de bandleden voel ik zelf.
Ik word overdonderd. Ik kan mij niet heugen een boek zo snel te hebben gelezen. Ik kan mij niet heugen ooit een boek direct daarna nog een keer te hebben gelezen. Ik deed het.
De auteur is een vrouw. En dat verrast mij. De Rock and Roll die hoofdzakelijk een mannenwereld is, wordt uitermate geloofwaardig weergegeven. Drank, drugs en seks zijn van grote invloed op de bandleden en hun samenwerking. Vrouwen spelen een prominente rol in het geheel. Zangeres Daisy Jones, toetsenist Karen Karen en echtgenote van voorman Billy Dunne, Camila Dunne zijn prominente personages en krachtig, ieder op haar eigen wijze. De ultieme biografie van een niet bestaande band. Ik denk dat dit boek dezelfde cultstatus zal krijgen als de band Spinal Tap. En dat is volledig terecht. Er zijn momenten waarop ik Daisy Jones en Billy Dunne gevoelsmatig associeer met Lindsey Buckingham en Stevie Nicks.
Je bent als muziekliefhebber heel dicht bij het tot stand komen van een single en een compleet album. De akkoorden, de melodie en de teksten. Je zit er gewoon met je neus bovenop. De liedteksten (lyrics) van het album zijn achterin het boek afgedrukt. Alleen hoor je niets. Dat is het grootste nadeel van het boek. En dat is tegelijkertijd de magie.
‘Liedjes gaan over je gevoel, niet over de feiten’
Ik ben fan van dit boek en van de band. Ik zou het album graag willen beluisteren. Alleen bestaat het niet. De muziek zal altijd een raadsel blijven. Hoop ik. Het boek is van wereldklasse. Mijn eerstvolgende aankoop is de originele Engelstalige versie. Op papier.
‘I had absolutely no interest in being somebody else’s muse.
I am not a muse.
I am the somebody.
End of fucking story.’
(Daisy Jones)
Five stars for The Six and Daisy Jones.
Mijn persoonlijke songtekst
‘Regret me
Regret setting me free
Regret me
I won’t go easily
Regret it
Regret saying no
Regret it
Regret letting me go
One day, you’ll regret it
I’ll make sure of it before i go.’
(Regret me – Daisy Jones & The Six)
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
