Het verhaal leest lekker weg
[Recensie] Elk van ons heeft haar eigen dialect, en toch spreken we dezelfde taal, als de klokken van de kerk op het plein en de muezzin van de moskee, elk de gelovigen oproepend tot gebed.
Vianne Rocher woont met haar dochter Rosette in Lansquenet, ze runt er een chocolaterie op het dorpsplein. Haar dochter Rosette heeft het niet zo makkelijk, ze is anders dan haar leeftijdsgenootjes. Zo heeft ze haar eigen manier van communiceren en leeft ze in haar eigen wereldje. Rosette heeft een goed band met Narcisse, de oude bloemist van het dorp. Maar dan overlijdt Narcisse en erft Rosette een stukje bos van hem. De familie van Narcisse is hier niet tevreden over en probeert dit aan te vechten. Vianne vindt hiervoor in bondgenoot bij le curé Reynaud.
Joanne Harris kennen we allemaal van haar bestseller Chocolat die ook werd verfilmd met Johnny Depp en Juliette Binoche in de hoofdrol. Joanne is Brits maar heeft een Franse achtergrond via haar moeders zijde en haar overgrootmoeder was gekend als heks en genezeres. Deze elementen zijn ook terug te vinden in veel van haar boeken: ze spelen zich meestal af in Frankrijk en magie staat vaak centraal. De aardbeiendief is het vierde en laatste deel met Vianne Rocher uit Chocolat, als hoofdpersonage. Ik heb bijna alle boeken van Joanne Harris verslonden, en de Chocolat-serie was hierbij één van mijn favorieten. Ik was dan ook zeer benieuwd naar De aardbeiendief.
Het boek is geschreven in Joanne Harris gekende stijl: korte eenvoudige hoofdstukken en personages die karaktervol en met liefde omschreven worden. Elk hoofdstuk is vanuit een ander perspectief geschreven, nu eens is père Reynaud aan het woord en dan weer Anouk of Vianne. Alle karikaturale personages, waarvan we hielden in de voorgaande Chocolat –serie boeken zijn terug. Hoewel je de voorgaande boeken makkelijk als standalone kon lezen had ik het hier iets moeilijker om alles te volgen. Af en toe moest ik toch even nadenken hoe het weer zat, of wie x of y weer was. Er is ook een ruime tijd tussen het verschijnen van de verschillende delen, waardoor je je niet altijd alles kan herinneren. Een paar kleine inhoudelijke verwijzingen hadden hier het leesplezier toch wat kunnen verhogen. Verder leest het verhaal lekker weg en je droomt er terug bij weg over de kleine Franse dorpjeswaar de tijd lijkt stil te staan.
Er zat echter niet zo veel spanning in het verhaal, waardoor je als lezer minder geprikkeld bent om te weten te komen hoe het verhaal evolueert en het verhaal soms traag voortkabbelt. Waar je in de voorgaande boeken tijdens het lezen vaak enorme eetbuien kreeg (chocolade, perziken, taartjes, …) bleef ook dit uit. Ergens miste ik in De aardbeiendief de magie en de charme die je terug kan vinden in de andere boeken van Joanne Harris en het is net deze magische charme die haar boeken zo uniek en goed maken.
Al bij al is het geen slecht boek, het verhaal kabbelt rustig voort en het is goed geschreven. Het is meer een feelgood roman om deze zomer ergens rustig op vakantie op het strand te lezen zonder veel bij na te denken. Van mij krijgt het een beetje een teleurstellende drie sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
