De auteur weet haarfijn op het juiste moment de goede snaar te raken bij de lezer
[Recensie] In De Bunker volgen we het verhaal van Hannah de Vries. Deze dame was een gevierd journaliste, maar sinds haar liefdesleven is ingestort is haar carrière ook in de slob geraakt. Nu slijt ze haar dagen als een simpele bureauredacteur bij ‘Het Nieuwe Dagblad’. Eén van de grotere bladen van Nederland.
Maar dan krijgt Hannah plots vreemde berichten. De berichten komen van De Bunker, een organisatie die de Nederlandse politiek drastisch wil omgooien. Ze beweren over elk Kamerlid informatie te hebben. Vanaf 150 dagen voor de verkiezingen worden één voor één de grootste geheimen van Kamerleden geopenbaard. De politiek is verbijsterd, Nederland geschokt. Maar Hannah zit nog steeds waar ze zat, aan een bureau zonder grote rol. Dit verandert opeens wanneer ze de uitgelezen kans krijgt om binnen te dringen bij De Bunker. Aan Hannah de taak de puzzel, waarin de moord op de populairste politicus een hoofdrol speelt, op te lossen.
De Bunker voelde voor mij als thuiskomen. Ik ben actief in de lokale politiek en mijn interesse was dan ook meteen bij aanvang van het lezen gewekt. De auteur heeft een heldere, fijne schrijfstijl. Hannah de Vries is het pseudoniem voor Bob Dijkgraaf. Op de site van de uitgever geeft hij aan dat de belangrijkste reden om deze pseudoniem te kiezen, het feit is dat Hannah de Vries journalist is in het boek. Zij onderzoekt De Bunker. Door haar naam op de cover te plaatsen leest het boek dus als ware het een journalistiek werk.
En het leest ook alsof je in een spiegel naar de huidige politiek kijkt. De Bunker is hier en daar een parodie op de werkelijke politiek. Iemand met een beetje politieke kennis zal veel linken kunnen leggen. Een politicus die een dag voor de verkiezingen wordt vermoord: de lezer denkt aan Pim Fortuyn. De Partij voor het Volk: de lezer denkt aan de VVD. Elbert Dijk van de Gereformeerde Partij: de lezer denkt aan oud-Kamerlid Elbert Dijkgraaf van de Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP).
De auteur laat zich zien als een kenner van verhaalanalyse. Hij weet haarfijn op het juiste moment de goede snaar te raken bij de lezer. De opbouw van het verhaal is mooi opgebouwd per dag en de spanning wordt ons gedoseerd aangereikt. Het grootste gedeelte is niet nagelbijtend spannend. De Vries maakt ons wel benieuwd naar het einde door het gebruik van vooruitwijzingen als in de trant van ‘achteraf had ik dit signaal moeten oppikken’. Op driekwart van het boek wordt de spanning dan ook daadwerkelijk opgevoerd. Er ontstaat een kanteling van psychologische spanning naar fysieke spanning. Nu zat ik wel op het puntje van mijn stoel.
Mooi aan De Bunker is dat na deze fysieke spanning weer wordt overgeschakeld naar psychologische spanning. Het einde vind ik altijd erg belangrijk. Met het einde van De Bunker is Hannah de Vries hierin goed geslaagd. Hij weet ons goed op het verkeerde been te blijven zetten. Steeds dacht ik het te weten, maar toch kwam de ontknoping als een volslagen verrassing. Mooi gedaan! Met heel mijn hart hoop ik dat deze auteur nog eens van zich laat horen met een politiek geïnspireerde thriller. 4,5 ster voor De Bunker.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
