Dertig vensters op onderwijs
Theo Thijssen wordt misschien niet meer zoveel gelezen, maar zijn geest zweeft nog steeds boven het Nederlandse onderwijs. Het kan dan ook niet anders of hij krijgt zijn verdiende plaats in de Canon van het onderwijs. Dertig vensters telt deze canon en welke dat precies zijn, moet tot de presentatie van het boek, op 14 november, strikt geheim blijven. Maar de Onderwijsraad, initiatiefnemer van het boek, wil al wel verklappen dat het een boek wordt dat iedereen met hart voor onderwijs zal aanspreken. “Het vertelt ons waar we vandaan komen, hoe ons onderwijsstelsel is gegroeid. En over de reuzen op wiens schouders we staan”, aldus woordvoerster Cindy Rouwhorst.
Het idee voor een onderwijscanon ontstond toen Fons van Wieringen begin 2011 afscheid nam als voorzitter van de Onderwijsraad. Van Wieringen had zelf in De stand van educatief Nederland (2005) gepleit voor een canon “met daarin de belangrijkste elementen van onze cultuur en geschiedenis”. Dat idee werd opgepikt door de minister, met als resultaat de historische canon. Sindsdien volgden vele vakspecifieke en regionale canons, maar een canon van en voor het onderwijs zelf was er nog niet. Ter ere van Van Wieringen en als cadeau voor het onderwijsveld heeft een commissie onder leiding van Sybolt Noorda een canon met dertig vensters geformuleerd. Het Nationaal Onderwijsmuseum leverde de vele illustraties voor het canonboek. Want het canonboek wordt geen droog naslagwerk, maar een aantrekkelijk en leesbaar boek voor een breed publiek.
Bovendien richt de Onderwijsraad vanaf 2014 samen met de Onderwijsinspectie en het Nationaal Schoolmuseum een deel van hun website onderwijserfgoed.nl in voor de onderwijscanon. Nu al kunt u via @onderwijscanon op twitter dagelijks een weetje dan wel raadsel over onderwijsgeschiedenis binnenhalen. En ondertussen gewoon vast Theo Thijssen gaan lezen.
—
Eerder verschenen op Didactief
