Rommelig talentvol
Het boekenweekgeschenk 2024 is een gezamenlijk project. De hele familie Chabot heeft zich hiervoor ingezet, blijkt als we gaan lezen. Alle zeven – dat is inclusief hond Bril, die met zijn vrolijke/nieuwsgierige hoofd de cover van het boekje siert. Een beetje overdosis Chabot is deze boekenweek wel. Vader Bart maakte met Ooivevaarsblues het themaboekje al. Daarin staan prachtige gedichten overigens, niks dan lof, maar na die geestelijke gymnastiek van Bart krijgen we in dit boekenweekgeschenk nog een extra dosis van de familie.
Helder met een vleugje ironie
Soit. De indeling van het boekje is overzichtelijk: Yolanda Chabot bijt met Mamastippen het spits af. Die rubriek komt tussen de bijdragen van de andere Chabotten regelmatig terug. Goed, helder en met een vleugje ironie. Een mooi woord trouwens, mamastippen – zoek maar op wat het betekent in het boek – dat door de vierjarige Storm al gemunt werd. De jongeman heeft gevoel voor taal.
Tussen de mamastippen geven de gezinsleden om de beurt hun schrijfsels af. Te beginnen met Bril de hond, die een beetje flauwe tekst aanlevert. De eerstvolgende is dan Bart zelve, die waarschijnlijk een uitstekend advies geeft met de titel: ‘Ga nooit met ons op vakantie’. De beschrijving van een geboekte vakantie in Frankrijk ontneemt elke avonturier de lust om iets dergelijks nog te ondernemen. Lekker hobbelig geschreven, plezierig leesbaar.
De andere Chabotfamilieleden doen qua schrijfvaardigheid voor papa en mama niet onder. Ze bespelen de registers van toegankelijk/licht spottend/vermakelijk proza uitstekend, zoals Maurits in Lieve Chaos:
“Er is zelden iemand bij ons thuis geweest. Zelfs een loodgieter lieten we slechts bij uitzondering toe. Na een relatie van bijna vier jaar heeft mijn lief nog geen stap in mijn ouderlijk huis gezet. Ook mijn vrienden en eerdere geliefden zijn vrijwel nooit voorbij de voordeur gekomen.
De meeste woningen die potdicht zitten, hebben iets te verbergen. Het zijn huizen die onheil verhullen. Wij houden er geen wereldschokkende praktijken op na. We hebben niets te verstoppen, behalve onszelf. Ons thuis is een burcht. Het is de plek waar we kunnen schuilen, waar andermans blik ons niet kan raken. Onze woning bestaat niet zozeer uit kamers, maar uit voetpaden. Die voetpaden zijn smal, we bouwden muren van meubels en torens van boeken tussen onszelf en de rest van de wereld…”
Het is interessant de verschillen in stijl te zien van alle Chabotjes. Duidelijk is dat ze van papa en mama en waarschijnlijk zelfs van Bril de hond, een flinke dosis talent hebben meegekregen. Dat zet zich om in gevarieerde teksten die de lezer als een aangename verstrooiing tot zich kan nemen. Laat dat nou exact het doel van het Boekenweekgeschenk zijn. Missie geslaagd zeg ik, zelfs met een gezinsverpakking Chabot.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow. Ook verschenen op Nico’s recensies en Tiktok.
