"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De dwarsdenker

Dinsdag, 23 augustus, 2022

Geschreven door: Max Chafkin
Artikel door: Marnix Verplancke

Een gevaar voor de democratie

Peter Thiel, de techinvesteerder achter PayPal, Linkedin en Airbnb, en goed voor een waarde van zeven miljard dollar, doet het allemaal om van de wereld een libertair nest te maken, beweert zijn biograaf.

[Recensie] Op een hete zomerdag in 1998 ontmoetten Max Levchin en Peter Thiel, twee jongemannen die de techwereld op zijn kop zouden zetten elkaar voor het eerst. Levchin had een fascinatie voor de PalmPilot, een voorloper van de smartphone waarmee je niet kon bellen, maar wel memo’s schrijven, afspraken organiseren en berichtjes sturen. Dat diende via een vaste lijn en een modem te gebeuren, omslachtig dus en bovendien was de communicatie niet beveiligd. Levchin was cryptograaf, en hij meende dat hij de code kon schrijven die in dat laatste verandering zou brengen en waardoor de PalmPilot in de toekomst door iedereen gebruikt zou worden. Grandioos idee, zei Peter Thiel, daar wil ik wel een kwart miljoen dollar in steken, wat meteen de eerste steen was van een investeringsimperium dat ook Paypal, Facebook, Linkedin, Airbnb en zelfs Elon Musks SpaceX van de nodige fondsen voorzag om uit de startblokken te schieten.

Maar Thiel is meer dan zomaar een investeerder met een goede neus, beweert Max Chafkin in De dwarsdenker. Hij is ook een gevaar voor de democratie. In dat boek leren we migrantenzoon Thiel kennen als een jongen die duidelijk geplaagd wordt door een spectrumstoornis, tot de beste jeugdschakers van Amerika behoort en aan Stanford University de President’s Award krijgt omdat
hij de beste cijfers van alle eerstejaars heeft. “Ik wens je een cijfer net onder dat van mij toe,” schrijft hij in de jaarboeken van zijn medestudenten. Aan de universiteit wordt hij ook politiek actief en richt hij de Stanford Review op, een rechts-libertair maandblad dat ingaat tegen alles wat we vandaag woke zouden noemen en het opneemt voor Ayn Rands ongebreidelde individualisme.
Ook in zijn latere leven primeren die ideeën, toont Chafkin, want wat wilde Thiel met PayPal, het betalingssysteem dat uit Levchins PalmPilot-encryptie groeide? Het geldverkeer onttrekken aan het toezicht van de overheid, net zoals de bedenkers van de cryptomunten twintig jaar later. En het lukte, vandaar het immense succes van PayPal in de porno- en drugswereld. 9/11 deed Thiel beseffen dat er ook groot geld zat in data-analyse, en dus richtte hij Palantir Technologies op, dat meteen voor de CIA ging werken en waarvan de waarde vandaag geschat wordt op twintig miljard dollar.

Het hoeft niet te verbazen dat Thiel uiteindelijk bij Donald Trump uitkwam, aldus Chafkin, en dat hij in 2016 diens campagne een miljoen dollar toeschoof. Je kunt je echter afvragen of dat miljoen komende van een man die meer dan zeven miljard waard is, in feite wel meer was dan opportunisme en eigenbelang. Thiel voegt zich niet naar de wenken van een man die hij ongetwijfeld een intellectueel lichtgewicht vindt. Vandaar wellicht ook dat hij zich al heel gauw na de verkiezingen van de nieuwe president afkeerde. Wellicht zag hij Trump louter als een nuttige idioot die hem zou kunnen helpen zijn rechts-libertaire idealen te verwezenlijken, maar ook niet meer dan dat.

Boekenkrant

Eerder verschenen op Knack.