"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De eerste wereld

Zaterdag, 10 maart, 2018

Geschreven door: Marc Lommert
Artikel door: Johan Klein Haneveld

Veelbelovende levendige fantasy

[Recensie] 3+ sterren. De ‘plus’ is voor de aansprekende levendige fantasie van de auteur, en de manier waarop hij de spanning over de verborgen identiteit van ‘De Schim’ verborgen wist te houden. Ondanks de veelheid van aanwijzingen, lukte het hem mij op het verkeerde been te zetten, en werd het uiteindelijk een erg spannende ontknoping. Het eind belooft met meer informatie over andere werelden en een oorlog over verschillende dimensies veel voor de volgende delen in de serie. In andere recensies wordt dit boek weggezet als een Tolkienkloon, in de lijn van Terry Brooks’ Zwaard van Shannara. Maar dat vind ik dit boek tekort doen. Anders dan bij Het Zwaard van Shannara kon ik hier niet een op een overgenomen elementen uit het werk van Tolkien aanwijzen. Ja, er is een magisch object (totaal anders dan de ring overigens), magische rassen (anders dan Dwergen en Elfen) en een groep mensen die samen op weg gaan, maar daar houdt het op. Anders dan de traditionele elementen die een queeste-narratief nu eenmaal heeft – en dat zijn oude elementen uit mythen en sagen, kern van onze menselijke verbeelding – zie ik de overeenkomsten niet. Ik zie niks mis met het queeste-genre op zich.

Zelfs al hebben andere schrijvers andere typen verhalen binnengebracht in de fantasy, waar ik ook heel erg van geniet, er blijven altijd lezers die de vertrouwde mythische vorm van een queeste verlangen en met sympathieke hoofdpersonen willen meereizen naar een onbekend einddoel. Niet alles hoeft altijd totaal nieuw te wezen. En nieuwe dingen zijn er genoeg. Van een raadsel dat leidt tot een ondergrondse ontsnapping, tot de gedachtencontrole van de bovengenoemde Schim, tot de diepe ravijnen dwars door de bergen en de handen van de Dwelven (en hun ontstaansgeschiedenis). Lommert heeft een levendige fantasie, waarmee hij een onderhoudende wereld schept, met ook nog eens sympathieke jonge hoofdpersonen. Dit boek bereikt natuurlijk niet de diepgang van Tolkien – de auteur doceert niet aan Oxford. Maar wie wel? En boeken als die van Shannara, The Wheel of Time, The Sword of Truth (deze is veel beter dan die laatste) en de van Raymond Feist laten zien dat voor dit soort fantasy een grote markt bestaat.

Wie dit graag leest, valt zich hier zeker geen buil aan. Of het moet vanwege de schrijfstijl zijn. Helaas is Lommert duidelijk nog beginnend schrijver en geen taalkundige. Dit was het enige element dat mij met enige regelmaat uit het verhaal haalde. Minder aan het einde trouwens, maar vooral in het begin deden de tekstuele tekortkomingen voor mij de tekst haperen. Wellicht is dit voor andere lezers geen belemmering (getuige de vele positieve lezersrecensies), maar ik stoorde me er een beetje aan. Kromme zinnen, veel herhalingen, foute metaforen en vergelijkingen, tegenstrijdigheden in beschrijvingen, anachronistische woorden, onduidelijke tijden (verleden tijd en voltooid verleden tijd door elkaar) en soms gewoon fouten.

Een goede eindredactieslag had hier veel kunnen verbeteren denk ik, dus ik weet niet of dit alleen Lommert valt te verwijten. Er zat voor mij (in goed Nederlands) geen mooie ‘flow’ in het boek. Wel op een hoger niveau met de opbouw van het plot en de gedeeltes uit het perspectief van de schim. Ook de schrijfstijl van Lommert zal zich waarschijnlijk nog verder ontwikkelen. Dus ik vond dit boek wel degelijk veelbelovend en kijk uit naar het vervolg, dat naar het schijnt gaat afspelen op de ’tweede wereld’, waarvan in dit boek al een paar naar meer smakende voorproefjes worden gegeven.

Wandelmagazine
 —
Eerder verschenen op Hebban