Veel interessante verhaallijnen, maar voelt aan als tussendeel
[Recensie] Aria wordt na een paar maanden weer herenigd met Perry. Beide pubers hebben dierbaren verloren en hopelijk kunnen ze elkaar wat steun bieden. Aria wordt maar moeilijk geaccepteerd in de Getijen vanwege haar afkomst en Perry worstelt met alle problemen waar hij als leider mee te maken krijgt. Het neefje van Perry en Aria doet er alles aan om hem in veiligheid te brengen, maar de stormen worden elke dag sterker en het Stille Blauw is nog een onvindbare plek…
De Eindeloze Nacht laat zien hoe de gebeurtenissen in Een wereld zonder hemel invloed hebben op de wereld van Aria en Perry. Beide personages hebben al flink wat tegenslagen gehad, en ook in dit deel gaat het er soms ruig aan toe. Het doel van deze trilogie is duidelijk vastgesteld, maar de weg naar het bereiken hiervan is maar al te moeilijk en wordt met de dag gevaarlijker. Aria moet ervoor zorgen dat de Domeinen veilig worden gesteld en probeert het neefje van Perry te redden, maar al snel is ze in tweestrijd, en dat terwijl de stormen toenemen en de wereld gevaarlijker wordt. Perry moet zijn volk goed kunnen toespreken, maar zelfs zijn vrienden hebben twijfels. De verwikkelingen waar Perry en Aria mee te maken hebben zijn erg interessant en je ziet veel aspecten van de wereld die Veronica Rossi heeft geschapen.
De schrijfstijl van Veronica Rossi is net zoals in Een wereld zonder hemel erg meeslepend: de ongerepte natuur en de orde in de Domeinen wordt goed beschreven. De sfeer in het boek is dus goed vastgesteld, alleen krijg je als lezer toch het idee dat dit het tweede deel is in een trilogie waarin er veel ontwikkelingen moeten plaatsvinden, maar waarin er geen extreme dingen gebeuren die het verhaal veel kracht geven. Er wordt een mooie aanloop gemaakt naar een climax en het einde voorspelt ook veel goeds voor het laatste deel, maar veel hoofdstukken van dit boek kunnen wat overbodig overkomen. Veel gebeurtenissen hebben geen enorme input voor de algemene verhaallijn en daardoor lijkt het alsof een deel van het boek slechts als opvulling dient om deze serie een trilogie te laten maken. Dit kan wat afdoen aan het verhaal, maar Veronica Rossi weet dit wel goed te maken met haar vindingrijke schrijfstijl waardoor je toch graag doorleest.
Hoewel sommige gebeurtenissen in De eindeloze nacht niet veel bijdragen aan het verhaal, zorgt het einde er wel voor dat de spanning flink omhoog gaat. Door bepaalde openbaringen richting het einde van het boek gaat er een wereld voor je open en wordt het helemaal duidelijk waarom er bepaalde personages in het verhaal zitten en waarom bepaalde acties zijn verricht. Na het lezen van de laatste hoofdstukken is de kans groot dat je als een razende naar de winkel gaat om het laatste deel in huis te halen! Na alle droevige, spannende en interessante gebeurtenissen weten Aria en Perry eindelijk wat hen te wachten staat, en dat wordt één groot avontuur!
Het grootste gedeelte van De eindeloze nacht is niet het meest denderende boek in de Een wereld zonder hemel-trilogie, maar het boek wordt naarmate het einde vordert al veel sterker en geeft een sterke aanloop naar het derde deel in deze serie, Het stille blauw. De band tussen Aria en Perry wordt op de proef gesteld en vele andere ontwikkelingen spelen zich af in het verhaal. Aan het eind wordt duidelijk welke kant de personages op moeten gaan om hun zoektocht te voltooien. Het stille blauw zul je daarna daarom ook snel open willen slaan, want nu moet je echt weten hoe het eindigt!
—
Eerder verschenen op Fantasywereld
