Fantasierijk
[Recensie] Mans en Noor gaan samen met papa op safari in een stoere auto. Ze worden uitgezwaaid door een ranger die hen veel plezier wenst en adviseert om heel goed op te letten.
“Wie weet zien jullie de Grote Vijf.” Hij somt ze alle vijf op: de neushoorn, de buffel, het nijlpaard, de olifant en natuurlijk de leeuw.”
Beide kinderen reageren heel enthousiast, die willen ze natuurlijk alle vijf zien. Zowel Noor als Mans zien de fantastische vijf. Maar ze zien niet dezelfde fantastisch vijf. Wat zien ze dan?
Fantaseren
Noor ziet een van de fantastische vijf steeds als eerste, daarbij ziet ze ook dat de dieren fantastische dingen kunnen. Mans probeert de dieren die Noor steeds als eerste waarneemt ook te ontdekken maar dat lukt hem niet. Wat Noor ziet, past niet bij de dieren, al dat apart gedrag. Mans gelooft zus Noor niet.
“‘Echt niet!’ zegt Mans.
‘Echt wel!’ zegt Noor.”
Als de kinderen terug zijn, vertelt Noor dat zij ze alle vijf heeft gezien. En Mans? Die heeft zijn eigen fantastische dieren ontdekt. Op zijn arm, op zijn schouder, op zijn schoen twee, op zijn knie. Vijf fantastische dieren.
De fantastische vijf, een prentenboek van Annemarie van der Eem, voormalig wereldkampioen hockey, schommelt tussen realiteit en fantasie. Noor ziet de dieren terwijl ze gedrag vertonen dat niet kenmerkend is voor het dier, ze fantaseert er lustig op los.
Illustrator Dorien Brouwers heeft de dieren weliswaar kenmerkende trekken gegeven maar ze komen niet echt als wilde dieren over. Dat kan niet anders, de illustraties moeten passen bij de tekst. Dat is hier horend bij de fantasiebeelden van Noor.
Het prentenboek geeft geen reëel beeld van een safari. De beelden die Noor er bij fantaseert, zijn haar fantasieën die De fantastische vijf tot een aardig geheel maken. En de fantastische vijf van Mans zijn verrassend. Daarbij lijkt het alsof ‘Fantastisch’ uit de titel synoniem staat voor ‘fantasierijk.’
Leesfragment
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
